Eliksiry - niezwykłe wywary z niezwykłych składników - od zawsze należały do podstawowego wyposażenia warsztatu maga. Mityczne czarownice przygotowywały eliksiry, które pomagały odzyskać młodość, przemienić ludzi w zwierzęta albo zapewniały niewidzialność. Średniowieczne legendy i podania mówią o eliksirach nasennych, miłosnych, zapomnienia oraz zazdrości i niesnasek. U podstaw legend o magicznych właściwościach eliksirów (z łacińskiego elixir, "płyn zapewniający młodość i długie życie", prawdopodobnie od arabskiego al-iksir o tym samym znaczeniu) bez wątpienia legły bardzo realne skutki działania pewnych substancji na ludzkie ciało i umyśl. Toniki sprowadzające sen, wywołujące halucynacje, powodujące paraliż, przyśpieszające albo spowalniające bicie serca czy tez odurzające znane były od dawna i mogły zarówno leczyć, jak i szkodzić. Nietrudno sobie wyobrazić, ze przy odpowiednim doborze składników taki eliksir mógłby wiec spowodować zmianę wyglądu albo zamienić nienawiść w miłość.

Antidotum - Eliksir mający na celu zneutralizowanie bądź zmniejszenie toksycznego działania trucizny. Inaczej odtrutka.

Trucizna - to substancja, która w niewielkim nawet stopniu wywołuje objawy chorobowe mające w ostateczności doprowadzić do śmierci.
Eliksor- błędnie wykonane eliksiry. Każdy eliksir ma swój odpowiednik w eliksorze. Zawsze ( choć są przypadki , kiedy tak nie było) eliksory wybuchają. Dlatego korzystamy z oznaczenia X1.Na przykład błędnie wykonany eliksir Śmierci zapisujemy -  Eliksor Śmierci XXX3.
X- mało wybuchowy
XX - średnio wybuchowy
XXX wysokowy buchowy
XXXX-niebezpiecznie wybuchowy ( może poderwać cały Londyn)

Ingrediencja- składnik mieszaniny
Wywar- otrzymuje się przez powolne wygotowanie w dużej ilości wody rozdrobnionych surowców (mięso, warzywa )
Ze względu na składniki wywary dzielimy na :
wywary jarskie - sporządzone z warzyw lub owoców,
wywary jarzynowo-mięsne - sporządzone na bazie warzyw i mięsa.

Napar- to substancja powstała w wyniku zalania suszonych lub świeżych ziół gorącą , ale nie gotującą się wodą. Na przykład herbata jest naparem.

Nalewka- napój o właściwościach zdrowotnych, powstały w wyniku rozpuszczenia substancji w rozpuszczalniku ( etanolu lub alkoholu)

Esencja- to studzony roztwór lub mieszanina różnych substancji.

Ekstrakt- to substancja powstała w wyniku, oddzielenia z ciał stałych substancji (ekstraktu).


Składniki Eliksirów.

Asfodelus (asphodel) - w Polsce znany też jako złotowłos, Śródziemnomorska roślina liliowata o wąskich liściach i białych lub żółtych kwiatach, w starożytności sadzona na cmentarzach jako pokarm dla zmarłych, poświęcona królowej Hadesu Persofenie; jej bulwa jest składnikiem eliksirów, m.in. napoju usypiającego, znanego także jako Wywar Żywej śmierci. Akonit to ta sama roślina, co tojad żółty.

Arszenik - biały proszek o słodkawym zapachu, trudno rozpuszczalny w wodzie, o silnym działaniu trującym. Roztwarza się w kwasie solnym, i w roztworach alkaliów z utworzeniem jonów Podczas ogrzewania sublimuje. W przyrodzie występuje jako minerały: arsenolit i klaudetyt. Arszenik używany jest do otrzymywania leków, barwników, szkła, trucizn (np. do tępienia szczurów).

Bezoar- kamień tworzący się w przewodzie pokarmowym kozła afgańskiego; zbite guzy uformowane w żołądku z zalegającego tam materiału: fitobezoar - z włókien i resztek roślinnych, trichobezoar - z połykanych włosów. Fitobezoary występują szczególnie w pewnych strefach geograficznych, gdzie obficie spożywa się daktyle, orzechy kokosowe, selery, dynię, rodzynki, śliwki itp.

Ciemiernik Czarny (Helleborus niger)- bardzo ciekawa i rzadka roślina z rodziny jaskrowatych. Kwiat biały i na dodatek kwitnie na przełomie listopada i grudnia. Wywołuje podrażnienie błon śluzowych, zawroty głowy, duszności .

Czosnek (Allium)- rodzaj z rodziny liliowatych, zaliczany niekiedy do amarylkowatych lub czosnkowatych (Alliaceae), obejmujący około 300 gatunków bylin cebulowych lub kłączowych, rosnących głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej, w tym wiele ważnych roślin uprawnych i ozdobnych. Liście obłe, rynienkowate lub płaskie i wąskie. Kwiaty drobne, najczęściej białe, różowe lub purpurowe, zebrane w baldachy.

Czosnek pospolity (Allium sativum) -pochodzący z Azji Środkowej, jest często uprawiany jako przyprawa oraz roślina lecznicza. Składnik czosnku alliina, przekształcająca się w allicynę o silnym działaniu bakteriobójczym. Zawiera ona ponadto witaminę C oraz ma właściwości moczopędne, przeciw miażdżycowe i hipotoniczne (obniżające ciśnienie krwi).

Dziurawiec zwyczajny (Hypericum) -rodzaj z rodziny dziurawcowatych obejmujący ok. 350 gatunków roślin zielnych lub drzewiastych rosnących głównie w obszarach o klimacie subtropikalnym, rzadziej w strefach Umiarkowanych. Rośnie na suchych łąkach, ugorach, skrajach lasów. Jest to bylina o łodygach do jednego metra wysokości, dołem zdrewniałych. Niewielkie wydłużone, osadzone naprzeciwlegle liście posiadają przeświecające punkty, które są zbiorniczkami olejków eterycznych. Od czerwca do sierpnia, na szczytach pędów tworzą się gęste kwiatostany z licznymi żółtymi, pięciopłatkowymi kwiatami. Roślina posiada korzenny zapach i cierpki smak. Ziele ścina się na początku kwitnienia odrzucając części zdrewniałe. O leczniczych właściwościach dziurawca decydują zawarte w nim substancje - hiperycyna (czerwony barwnik), flawonoidy, działający moczopędnie hiperozyt oraz rutyna i kwercetyna, uszczelniające naczynia włosowate, działające przeciwbiegunkowo i bakteriostatycznie garbniki. Ziele dziurawca zawiera również, olejki eteryczne, żywice, kwasy organiczne, pektyny, cholinę, sole mineralne, cukry, witaminy A i C. Nasiona zawierają hyperforynę posiadającą antybiotyczne właściwości. Dziurawiec znany był już w starożytności a w średniowieczu przypisywano mu lecznicze właściwości magiczne. Do dzisiaj w lecznictwie ludowym uważany jest za lek uniwersalny. Współczesne ziołolecznictwo potwierdziło wielostronne działanie dziurawca używanego w postaci naparów, wyciągów, mieszanek i preparatów ziołowych. Stosowany wewnętrznie rozszerza naczynia krwionośne narządów wewnętrznych, działa żółciopędnie, moczopędnie, uspokajająco, przeciwbakteryjnie i tonizującą przy ogólnych osłabieniach. Zewnętrznie stosowany jest przy odmrożeniach, oparzeniach, leczeniu trudno gojących się ran i chorób skórnych. Dziurawiec powinien być stosowany rozważnie i z umiarem gdyż wywołuje zwiększenie wrażliwości skóry na promienie słoneczne.

Dżdżownice -rodzina pierścienic. Posiadają wyraźną segmentację ciała. Ubarwienie zmienne, od żółtawego poprzez czerwone po niemal czarne. Długość ciała do 30 cm.

Jednorożec -symbol czystości i niewinności. Krew jednorożca jak i jego sproszkowany róg mają właściwości magiczne. Jednorożec jest wcielonym pięknem. Krew jednorożca i za uniwersalne remedium na absolutnie wszystkie dolegliwości - od Czarnej Śmierci po chandrę.

Kamień księżycowy -lśniący minerał, perłowy, występujący w barwach: srebrnej, mlecznej, żółtawo-pomarańczowej, bladoniebieskiej, bezbarwny. Kamień ten jest bardzo skuteczny w leczeniu chorób kobiecych; Łagodzi ból w przypadku bólów miesiączkowych, może pomóc w trudnościach z zajściem w ciążę, szczególnie, gdy wynikają one z blokad psychicznych. Dobrze jest go nosić blisko ciała w przypadku zaburzeń hormonalnych i chwiejności emocjonalnej.

Kamień Saargo -bezwonny, szary, idealnie kulisty kamień, wielkości 1 do 50 cali. Kamień dzięki któremu z kropli płynu można otrzymać kociołek z esencją o magicznej mocy, przydatny do tworzenia prawie każdego eliksiru aby dodać mu większej mocy. Kamień odkryty przez Profesora Revenkors'a. Prawo Saargora: Substancji będzie 2 razy więcej niż wynosi średnica kamienia i 3 razy więcej niż dodawanej substancji w litrach.

Kły węża -właściwości trujące, używany do najsilniejszych trucizn.

Krew nietoperza -używa jej się do eliksirów służących widzeniu w ciemności .Dodawana do eliksirów miłosnych, ma właściwości wiązania ukochanej osoby.

Krew trolla -używana w eliksirach regenerujących siły życiowe i zdrowie.

Kręgosłup Skorpeny -skorpenowate , ryby , zamieszkujące morza strefy umiarkowanej i ciepłej. Skorpenowate mają rozmaite kształty ciała, dużą głowę, płetwę grzbietową uzbrojoną w kolce utworzone z cierniowatych promieni. W płetwie brzusznej znajduje się jeden kolec, w płetwie odbytowej 2 lub 3 kolce, u większości gatunków połączone z gruczołami jadowymi. Zawierają w sobie bardzo silną truciznę.

Kolce jeżowca -kolce mają różną budowę, mogą być gładkie, ząbkowane, żeberkowane lub szorstkie. Pomiędzy kolcami znajdują się tzw. pedicelaria, służące do oczyszczania powierzchni ciała i do obrony. Często zawierają gruczoły jadowe zawierające jad o dużej nieraz sile działania.

Kolce jeżozwierza- czarne, długie i ostre, wykorzystywane w wielu eliksirach, szczególnie w leczących.

Kora Drzewa Wiggen -jego kora ma właściwości regenerujące, dlatego jest częstym składnikiem eliksirów regenerujących i leczniczych.

Korzonki Stokrotek (Bellis perennis) -bylina z rodziny złożonych. Występuje w ogrodach, na pastwiskach, łąkach i przydrożach. Jest niską byliną posiadającą zebrane w różyczki łopatkowate liście, brzegiem ząbkowane. Na bezlistnej łodydze, do 20 centymetrów wysokiej, znajdują się koszyczki kwiatowe złożone z żółtych, wewnętrznych, rurkowatych kwiatów i zewnętrznych, języczkowatych, białych, często od spodu różowoczerwonych. Kwitnie od marca do zimy. Surowcem zielarskim są suszone koszyczki kwiatowe. Zawierają one garbniki, flawonoidy, śluzy, saponiny, kwasy organiczne, żywice i sole mineralne. Napary z kwiatu stokrotki używa się do leczenia gorączki, krwawień z płuc i układu moczowego. Stosuje się ją również przy stanach zapalnych dróg oddechowych, gdyż pobudza ona wydzielanie śluzu oskrzelowego. Wykazuje również działanie oczyszczające z toksyn i produktów przemiany materii zwiększając ich wydalanie z moczem. Zewnętrznie stosuje się napary do zachowania higieny osobistej, egzemach, zranieniach, łojotoku i zapaleniach skóry. Właściwości lecznicze stokrotki są, w większości przypadków, wykorzystywane w połączeniu z innymi ziołami, w leczniczych mieszankach ziołowych.

Mandragora - mandragora lekarska rośnie przeważnie w ukryciu i należy do roślin rzadkich. Dlatego od starożytności jest najbardziej poszukiwanym i najwyżej cenionym korzeniem czarodziejskim. Spożywa się zarówno jej świeże owoce, jak i pije wino z namoczonymi korzeniami lub pali jej liście. Korzeń już dawniej noszono jako talizman i spożywano jako napój miłosny. Jest skutecznym afrodyzjakiem, chociaż jej stosowanie związane jest ściśle z czarną magią, czarami, starymi rytuałami i kultem roślin. Przedawkowanie korzenia jest niebezpieczne z powodu podrażnienia dróg oddechowych. Mandragorę wykorzystuje się również w eliksirach pomagającym ludziom odzyskać ludzka postać po spetryfikowaniu.

Mordownik - ta sama roślina co Tojad Żółty.

Muchy siatkoskrzydłe -owad zaliczany do rodziny muchowatych  z rzędu muchówek , pospolity na całym świecie. Niezwykle popularne owady magiczne wykorzystywane przy przyrządzaniu eliksirów.

Oczy Diabła Morskiego -wykorzystywane do eliksirów leczących.

Oko bazyliszka -bazyliszki znane są ze swych umiejętności magicznych a zwłaszcza petryfikacji. Oczy bazyliszka doskonale nadają się będą do mikstur działających właśnie na zasadzie zamiany istoty żywej w kamień lub odwrotnie.

Otwornice  -  pierwotniaki z gromady zaliczanej do typu korzenionóżek  występujące w wodach morskich o pełnym zasoleniu. Otwornice mają skorupkę wapienną stanowiącą otoczkę ciała, o licznych otworach, przez które wysuwają się na zewnątrz nibynóżki chwytające pokarm. Otwornice żywią się mikroplanktonem i cząstkami organicznymi. Rozmnażają się zarówno płciowo, jak i bezpłciowo.

Pajęczyna -nitkowaty twór, nici powstałe z krzepnącej na powietrzu wydzieliny gruczołów przędnych pająków i niektórych owadów; służą do snucia sieci łownych, odbywania lotów (babie lato) lub do osłony jaj, larw i poczwarek.

Pijawki - gromada pierścienic; ok. 450 gatunków; ciało robakowate, dł. do 130 cm, na końcach ciała, przyssawki; obojnaki; słodkowodne, wyjątkowo morskie lub lądowe; drapieżniki lub pasożyty zewnętrzne żywią się głównie krwią.

Piołun - roślina występująca jako pospolity chwast na terenie całej Europy. Jest rośliną jednoroczną o silnie rozgałęzionych i ścielących się po ziemi łodygach. Drobne, eliptyczne liście, ułożone naprzeciwlegle, gęsto pokrywają łodygę. W kątach liści wyrastają drobne, biało różowe kwiaty. Surowcem zielarskim są szczyty pędów ścinane na początku kwitnienia. Wśród soli mineralnych znajduje się rozpuszczalna w wodzie krzemionka tworząca w organizmie koloid ochronny, zapobiegający tworzeniu się w narządach i przewodach moczowych, kamieni. Flawonoidy przyspieszają wydalanie z moczem szkodliwych produktów przemiany materii.

Rdest ptasi  -stosuje się w przewlekłych schorzeniach dróg moczowych a zwłaszcza przy skłonności do tworzenia się kamieni. Stosuje się go również w leczeniu i profilaktyce miażdżycy, reumatyzmu oraz niewydolności wątroby i stanach zapalnych przewodu pokarmowego. Zewnętrznie preparaty z ziela rdestu ptasiego stosowane są do leczenia trądziku, zapalenia jamy ustnej i gardła oraz stanów zapalnych narządów płciowych. Ziele rdestu ptasiego jest składnikiem niektórych mieszanek ziołowych przeznaczonych do leczenia wątroby, płuc, chorób kobiecych i reumatycznych.

Rogate ślimaki -muszla kulistawa, średnia ok. 45 cm, biaława, żółtawa, lub ciemna, z ciemniejszymi pasami; roślinożerny, cechują się asymetryczną budową ciała, dzielącego się na: głowę, wyraźnie wyodrębnioną, na której znajduje się jedna lub dwie pary czułków oraz para oczu i otwór gębowy od strony brzusznej, nogę o płaskiej podeszwie. Muszla pojedyncza, zazwyczaj spiralnie skręcona w prawo, zredukowana. Powierzchnia ciała ślimaków pokryta jest nabłonkiem migawkowym zawierającym gruczoły śluzowe.

Ropa Czyrakobulwy -roślina lecznicza, przypominająca bezskorupowego ślimaka wyrastającego z ziemi i pokrytego żółtymi bąblami pełnymi cuchnącej ropy. skuteczne w zwalczaniu tradziku Do wzrostu jest jej potrzebna czarna, wilgotna ziemia i ciepłe pomieszczenie. Zrywa się ją po ok. 6 tygodniach od zasadzenia.

Serce Krokodyla -krokodyle , gady z rzędu obejmującego 3 rodziny: aligatory, gawiale oraz krokodyle właściwe. Są jedynymi żyjącymi współcześnie przedstawicielami gadów naczelnych, zaliczanymi do rzędu Eusuchia. Znanych jest 22 współcześnie żyjących gatunków krokodyli, tworzących ok. 38 lokalnych podgatunków. są odporne na magie ognia i magie mentalną.

Skarabeusze -skarabeusz, święty żuk egipski czczony pod imieniem Chepri, bóg wschodzącego słońca i symbol zmartwychwstania. Był też znakiem słowa "stawać się" oraz "być" w piśmie hieroglificznym. Od okresu tynickiego (3100-2686 p.n.e.) Skarabeusze noszono jako amulety (wykonane z fajansu, szkła, gliny i metali). Obdarowywano też nimi zmarłych (symbol życia w zaświatach)

Skorupa żółwia -twarda, często ciemnozielona, podchodząca pod kolor brązowy, służy za pancerz. Wykorzystywana w eliksirach ochronnych a także leczniczych, wspomagających przedłużanie procesów życiowych.

Skórka boomslanga -skórka wodnego węża, wykorzystywana w wielu eliksirach, szczególnie przy tworzeniu Eliksiru Wielosokowego.

Sproszkowany róg dwurożca -dwurożce to małe czarne lub brunatno-czarne koniki rogi dwurożca są bardzo cenne i bardzo trudno je kupić lub zdobyć. Sproszkowanego rogu dwurożca używa się do przygotowywania silnych eliksirów, np. Eliksiru Wielosokowego.

Suszona pokrzywa - bylina z rodziny pokrzywowatych, występujący niemal na całej kuli ziemskiej, Jest byliną, przeważnie dwupienną, wytwarzającą podziemne rozłogi i silne korzenie. Posiada łodygę wzniesioną, wysokości do 1,5 metra, cztero kanciastą, gęsto ulistnioną. Liście ułożone naprzeciwlegle, ogonkowe, do 15 cm długie,  zaostrzone, brzegiem grubo ząbkowane, z przylistkami. Kwiaty niepozorne w zwisających gronach, wiatropylne, wykształcają drobne owoce, orzeszki roznoszone przez mrówki. Cała roślina pokryta jest parzącymi włoskami, zawierającymi kwas mrówkowy. Surowcem zbieranym do celów leczniczych są liście zbierane przed kwitnieniem oraz korzenie wykopywane jesienią lub wczesną wiosną. Pokrzywa używana jest do leczenia ran silnie krwawiących. Chroni przed demonami i urokami. Leczy się nią również średnie i silne zatrucia. Składniki pokrzywy stanowić mogą uzupełnienie brakujących w organizmie niezbędnych substancji w prawidłowej przemianie materii jak, witaminy lub bio pierwiastki. Szczególnie cenne jest krwiotwórcze działanie pokrzywy.
Suszone figi -owoc figowca pospolitego był znany i ceniony za właściwości lecznicze w starożytnych społeczeństwach basenu Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Obecnie uprawia się wiele gatunków drzewa figowego o owocach w kolorach, zielonym, żółtym lub fioletowym. Świeże, w pełni dojrzałe owoce są bardzo smaczne, chociaż przeważnie są one przetwarzane a zwłaszcza suszone.

Suszone pająki - stawonogi z rzędu zaliczanego do gromady pajęczaków. Posiadają wyraźnie wyodrębniony głowo tułów i odwłok, połączone ze sobą pierwszym segmentem odwłoka, tzw. łącznikiem. Wszystkie pająki posiadają jad wydzielany przez gruczoł jadowy umieszczony w głowo tułowiu. Ujście gruczołu jadowego mieści się w pazurkach stanowiących zakończenie szczęko czułków.  
Ślaz -  rodzaj z rodziny ślazowatych , liczący 30 gatunków z obszarów umiarkowanych półkuli północnej, w Polsce występuje kilka gatunków, przeważnie roślin ruderalnych. Ze względu na znaczne ilości śluzów w zielu, ślazy są cennymi roślinami leczniczymi (m.in. działają wykrztuśnie).

Śledziona szczura -wykorzystywana najczęściej do wzmocnienia działania eliksiru, usuwająca szkodliwe substancje z niektórych roślin.

Śluz gumochłona -oba końce gumochłona wyglądają identycznie i wydobywa się z nich śluz, który się czasami wykorzystuje do zagęszczania eliksirów. Najchętniej je sałatę, ale może się żywić praktycznie każdą rośliną. Wielu czarodziejów ma je, jako roślinki doniczkowe czy zwierzątka domowe.

Tojad Żółty -rodzaj z rodziny jaskrowatych ok. 300 gatunków roślin zielnych występujących na półkuli północnej. Kwiaty o bardzo charakterystycznej budowie, grzbiecistce, górna działka okwiatu wykształcona w postaci hełmu, wewnątrz którego znajdują się miodniki. Kwiaty barwne, niekiedy bardzo efektowne, zebrane w gęste kwiatostany, niektóre gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne. Tojady zawierają silnie trujący alkaloid, akonitynę, stosowany w lecznictwie. Uzyskiwana z Tojadu akonityna i wyciągi z korzenia zastosowane na skórę i śluzówki wywołują mrowienie i pieczenie a ostatecznie znieczulenie. Podane doustnie w bardzo niskich dawkach działają Przeciwgorączkowo, zwalniają akcję serca. Preparaty z bulw stosowane są jako leki w chorobach przeziębieniowych przebiegających z gorączką, jako lek o działaniu immunomodulującym (normalizujący zaburzoną funkcję układu immunologicznego), w preparatach homeopatycznych. Nalewki z bulw i akonityna używane są zewnętrznie jako leki przeciwbólowe w neuralgiach.

Werbena -rodzaj z rodziny werbenowatych , ok. 230 gatunków roślin zielnych lub pół krzewów, pochodzących głównie z obszarów tropikalnych i subtropikalnych Ameryki Południowej. Dzięki pięknym, barwnym kwiatom kilka gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne. Najczęściej spotykana jest werbena żyłkowana  z południowej Brazylii i Argentyny, o baldaszkowatych, różnobarwnych kwiatostanach, stosowana jako roślina rabatowa, oraz werbena ogrodowa, używana w lecznictwie.
.::Amortencja::..


Silny eliksir miłosny. Wystarczy dodać kilka kropel do napoju danej osoby, a zapała ona do nas obsesyjnym uczuciem. Przez wielu bagatelizowany, jednak doświadczeni zielarze ostrzegają przed zgubnym działaniem eliksiru.

Składnikami potrzebnymi do uwarzenia są w głównej mierze zioła. Najczęściej są to fiołki, astry, jaśminy lub irysy. Najlepiej by były zebrane w czasie pełni księżyca. Poza tym w kociołku powinny znaleźć się też pomarańcze, korzenie mandragory, werbenie i zarodniki paproci zmieszane z wodą lub dowolnym trunkiem.

Znakiem, że wywar się udał jest bijący z niego perłowy blask i para unosząca się w charakterystycznych spiralach.

Każdy człowiek zapach Amortencji odczuwa inaczej. Woń wywaru kojarzy mu się zawsze z zapachami, które są dla niego najprzyjemniejsze. Dla Hermiony Granger pachniał on świeżo skoszoną trawą oraz nowym pergaminem zaś dla Harrego Pottera miał on zapach drzewca z rączki miotły, tarty kajmakowej i polnych kwiatów. Im jest starszy, tym jego działanie staje się mocniejsze.



..::Felix Felicis::..

Felix Felicis (łac. "Szczęście szczęśliwe"), w książce o Harrym Potterze, Harry Potter i Książę Półkrwi, eliksir zapewniający szczęście każdemu, kto go wypije. Jego używanie jest zakazane przy pisaniu testów, w zawodach sportowych, wyborach itp. Harry zdobył buteleczkę eliksiru na pierwszej lekcji eliksirów w 6 klasie, dzięki korzystaniu ze starego podręcznika zawierającego rady od poprzedniego właściciela, którym był Książę Półkrwi. Dzięki niemu Harry (zużywając pół buteleczki) wydobył z profesora Horacego Slughorna wspomnienie, o które prosił go Albus Dumbledore. Harry dał resztę przyjaciołom przed wyruszeniem z dyrektorem w poszukiwaniu zaginionego horkruksa Voldemorta. Bez eliksiru zgineliby, ponieważ do Hogwartu wdarli się śmierciożercy, z którymi przyjaciele Harrego musieli stoczyć walkę.

Sporządzenie tego eliksiru trwa aż 6 miesięcy !!!. Dopiero po tak długim okresie Felix Felicis może się uwarzyć. Ze wszystkich eliksirów ten jeden jest najprowdopodobniej najtrudniej przyrządzić.

Długość działania eliksiru: 2 łyżki podczas śniadania starczały na cały dzień.

Efekty uboczne: jako wywar przynoszący szczęście, uzależniał.

Opis płynu: "Warzył się w nim (kociołku) z wesołym pluskiem eliksir barwy płynnego złota. Nad powierzchnię wyskakiwały jak złote rybki wielkie krople, choć ani jedna nie opadała na blat biurka."




..::Veritaserum::..

W cyklu książek o Harrym Potterze eliksir prawdy. Po jego wypiciu człowiek pytany o różne rzeczy odpowiada w miarę wyczerpująco i zawsze szczerze. Prawo czarodziejów wyraźnie określa granice, kiedy wolno użyć mikstury, ale nie zawsze te zasady są stosowane w praktyce. Np. profesor Dumbledore zmusił do wypicia veritaserum Barty'ego Croucha Juniora, po tym jak ten próbował zamordować Harry'ego. Inaczej powiodło się Dolores Umbridge: kazała Snape'owi przygotować eliksir prawdy, ale ten dał jej neutralny napój, który nieświadoma kobieta dała Harry'emu. Na przygotowanie specyfiku potrzeba około miesiąca, ale za to 3 krople wystarczą, by osiągnąć pożądany efekt. Na Veritaserum prawdopodobnie istnieje antidotum, na co wskazują słowa Profesora Dumbledore'a w VI części przygód małego czarodzieja, podczas rozmowy z Harrym o profesorze Slughornie.


..::Wywar żywej śmierci::..


nazwa fikcyjnego eliksiru w serii książek o Harrym Potterze.

Głównymi składnikami są rzadkie zioła. Najczęściej dodawanym jest Piołun. Zawierający tujon, stymulujący układ nerwowy, często używany również jako środek łagodzący ból. Nadmierne, lub nieostrożne jej spożycie powoduje uszkodzenie mózgu, lub nawet śmierć. Drugim ważnym składnikiem, mieszanym z poprzednim jest roślina z rodzaju Asphodelus. Pochodząca z rodziny liliowatych, ze skupiskiem białych kwiatów u szczytu łodygi.

Nazwa substancji powstała od określenia działania wywaru. Po jej wypiciu konsument zapada w głęboką śpiączkę, która dla niedoświadczonych Czarodziejów może wydać się śmiercią danej osoby.



..::Eliksir wielosokowy::..

Eliksir wielosokowy - nazwa eliksiru w serii książek o Harrym Potterze.

Pozwalający na wcielenie się w osobę na jedną godzinę, której część wrzucimy do wywaru. Do uwarzenia substancji potrzebne są nie tylko rzadkie składniki, ale także wiedza magiczna na wyższym poziomie.

Składniki:
Muchy siatkoskrzydłe (duszone przez 21 dni)
Pijawki
Sproszkowany róg Dwurażca
Ślaz
Rdest ptasi
Skórka Boomslanga
Część osoby, w którą się wcielamy (np. włos)

Sposób przyrządzenia:

Do kociołka, w którym wodę doprowadzamy do stanu wrzenia, wrzucamy muchy siatkoskrzydłe, które przez okres dwudziestu jeden dni gotujemy. W tym czasie wywar mieszamy codziennie. Po trzech tygodniach, gdy muchy są już ugotowane, dodajemy ślaz (najlepiej zerwany w pełni księżyca) oraz rdest ptasi. Gotujemy dziesięć godzin. Następnie skórkę Boomslanga, sproszkowany róg Dwurażca wrzucamy do kotła i kolejny dzień gotujemy eliksir. Po upływie dnia w kociołku powinny znaleźć się dodane przez nas pijawki, następnie dokładnie mieszamy. Po 4 godzinach wkładamy "część" osoby, w którą chcemy się przemienić. Po wymieszaniu Eliksir Wielosokowy zdatny jest do picia.

Wywar nie posiada jednoznacznego koloru. Barwa najprawdopodobniej zależy od charakteru człowieka, w którego konsument chce się zmienić. Smak nie należy do przyjemnych. Sama przemiana jest krótka, lecz bolesna.



..::Eliksir życia::..

Legendarna substancja pozyskiwana z kamienia filozoficznego. Zapewnia ona nieśmiertelność i leczy wszystkie choroby.


..::Eliksir miłośći::..

Eliksir o działaniu które można sobie tylko wyobrażać ;)w KT Lockhart proponuje by Snape podał go uczniom na walentynki , a w WA pani Weasley opowiada Hermionie i Ginny jak go przyrządziła będąc młodą dziewczyną.


..::Eliksir bujnego owłosienia::..


Eliksir powodujący bardzo bujny rozrost włosów; jednym ze składników są szczurze ogony.



..::Eliksir postarzający::..

Użyty lekkomyślnie przez Freda i Georga Weasley'ów, Fawcett i Summersa w celu dodania sobie kilku lat.


..::Eliksir pieprzowy::..

Eliksir rozgrzewający, podawany przez panią Pomfrey w przypadkach przeziębień, po którego wypiciu jeszcze przez godzinę dymiło się z uszu. Występuje również w postaci wzmocnionej jako eliksir ekstrapieprzowy.