Wchodzisz po schodach, oczarowany śnieżnobiałym kolorem ścian. Stajesz przed złotymi wrotami; po obu ich stronach zauważasz dwóch goblinów w szkarłatnych liberiach. Kłaniają Ci się nisko i wskazują na drzwi. Nieco zestresowany/a przechodzisz przez nie i widzisz kolejne – srebrne, a na nich słowa znanej wszystkim rymowanki. Nerwowo przełykasz ślinę. Gdy wchodzisz do mocno oświetlonej, wyłożonej marmurem obszernej sali, zauważasz kontuary, ciągnące się po obu stronach, wzdłuż ścian. Czujesz się trochę nieswojo, prawda? No, nie dziwota, ostatecznie dookoła same gobliny… Z tymi ich długimi palcami i świdrującymi, chytrymi oczkami…