Urząd kontroli nad Magicznymi Stworzeniami ustalił specjalną klasyfikację wszystkich znanych zwierząt, istot i duchów. Korzystając z niej, można na pierwszy rzut oka ocenić niebezpieczeństwo grożące przy spotkaniu z daną istotą. Oto pięć kategorii :
Klasyfikacja Ministerstwa Magii (MM):
XXXXX – Znany morderca czarodziejów/ nie nadaje się do udomowienia i tresury XXXX – Groźne/ wymaga specjalnej wiedzy/ czarodziej – specjalista może sobie poradzić XXX – Odpowiedzialny czarodziej powinien dać sobie radę XX – Niegroźne/ może być udomowione X - Nudne Istoty spisa alfabetyczny
A
Aitwar Klasyfikacja MM: XX Demon pochodzący z Liwy. Aitwary przypominają małe skrzydlate węże z głową ptaka i rozłożystym ogonem, przywodzącą na myśl miotłę. Aitwary są szkodnikami żyjącymi w domach czarodziejów. Żywią się tym co popadnie, potrafią zjeść bochenek chleba, ale i naszą ulubioną biżuterię.
Akromantula (ang. Acromantula) Klasyfikacja MM: XXXXX Zwierzę te pochodzi z Borneo gdzie zamieszkuje gęstą dżunglę. Gigantyczny ośmiooki pająk, porośnięty grubymi czarnymi włosami, o rozstawie nóg sięgającym do 15 stóp. Akromantula posiada szczypce, które wydają charakterystyczny klekot podczas mówienia lub gdy jest zdenerwowany, oraz bardzo silny jad, trudny do zdobycia, w szczególności od żywych osobników, warty do 100 galeonów za pół litra. Śmiertelnym wrogiem akromantuli, jak i wszystkich innych pająków, są bazyliszki. Akromantule posiadają zdolność mowy, jednak są bardzo niebezpieczne i nie da się ich oswoić. Są mięsożerne i gotowe atakować ludzi. Tka na ziemi kopulaste pajęczyny. Samica jest większa od samca i może złożyć do stu jaj. Jaja są miękkie i białe, wielkości piłki plażowej, młode wykluwają się po sześciu, ośmiu tygodniach. Jaja te należą do towarów niewymienialnych klasy A (oznacza to bardzo wysokie kary za ich import lub sprzedaż). Są drugie na liście najbardziej niebezpiecznych zwierząt świata. Przypuszcza się, że zwierzę zostało wyhodowane przez czarodziejów; możliwe że pierwotnie miało być przeznaczone do pilnowania domostw albo skarbów. Niestety po mimo inteligencji tego zwierzęcia, która jest zbliżona do ludzkiej, akromantuli nie da się tresować.
Amemait (łac. Archomammalia crocopotamus) Klasyfikacja MM: XXX Stwór ten pochodzi z dolnego brzegu Nilu. Posiada tułów hipopotama, natomiast łapy, pazury i grzywę lwa. Pysk natomiast przypomina szczękę krokodyla. Posiada gładką, grubą zielono-brązową skórę, która idealnie nadaje się na różnego rodzaju odzież ochronną. Osobniki tego gatunku osiągają długość ciała do około 9 stóp. Większość dnia przesypiają przy brzegu, skryte w wysokiej trzcinie. Stają się bardziej aktywne wieczorem i w nocy, kiedy to zaczynają polować. Zazwyczaj poluję na zwierzynę, która za nadto zbliży się do wodopoju. Podobnie jak lwy żyje w stadach, jeden samiec i kilka samic z młodymi.
Amfisbena (łac. Amphisbaena janus) Klasyfikacja MM: XXX Amfisbena jest dwugłowym wężoptakiem pochodzącym z środkowych Bałkanów. Co się za tym wiąże posiada dwie głowy węża, które są osadzone po przeciwległych końcach jego ciała, natomiast korpus i szpony są ptasie. Posiada również mocne skrzydła, lecz jest nielotem. Na grzbiecie posiada czarno-białe pasy. Mimo, że żywi się owadami nie należy do niego podchodzić bez uprzedniego przygotowania, ponieważ kły w jego głowach posiadają silny jad. Długość ciała tegoż o to stwora osiąga około 1,2 stopy.
Aspis Klasyfikacja MM: XXXXX – Ministerstwo Magii nadało temu gatunkowi taką klasyfikację, ponieważ osobniki te nie zostały do końca przebadane.
Przedstawiciela tego gatunku można spotkać na całym świecie. Jest to magiczny wąż, o którym mamy znikomą wiedzę. Jak dotąd czarodziejom nie udało się dokładnie zbadać tego gatunku, wiemy tylko, że porusza się z niezwykłą szybkością i żywi się gryzoniami. Atakuje tylko gdy poczuje się zagrożony, a jego jad sprawia, że ofiara gniję jeszcze za życia. Jeśli chodzi o jego kolorystykę, są różne wersje, przyjmuje się więc, że ten gad występuje w wszelakich kolorach, bądź potrafi zmieniać swe ubarwienie.
Assida Klasyfikacja MM: XX Assida jest niezwykłym stworzeniem pochodzącym z Afryki. Jest wielkim ptakiem o nogach wielbłąda. Ubarwieniem przypomina ogromnego strusia. Jak ptaki składa jaja. Temu gatunkowi przypisuje się, niezwykłe zdolności przepowiadania pogody.
B
Bahanka/Kąsający Elf (ang. Doxy/Biting Fairy) Klasyfikacja MM: XXX Bahanki są rozpowszechnione w północnej Europie i Ameryce. Podobnie jak elf, z którymi bahanka jest często mylona, wygląda jak malutki człowieczek. Jednak w odróżnieniu od elfa całe jej ciało jest pokryte grubym, czarnym włosem. Ma też dwie pary rąk i nóg. Skrzydła bahanki są grube, zaokrąglone i błyszczące, zbliżone wyglądem do skrzydeł żuka. Posiada ona również dwa rzędy ostrych, jadowitych zębów (w razie ugryzienia trzeba zażyć antidotum), nic więc dziwnego, że czarodzieje uważają je za szkodniki. Składają do 500 jaj naraz i zakopują je. Larwy wykluwają się po dwóch, trzech tygodniach. Do pozbycia się ich, czyli debahanizacji (ang. de-Doxying), używa się płynu "Bahanocyd" (ang. Doxycide).
Baku(łac. Taurelephans tigris) Klasyfikacja MM: X Maku są nieśmiałymi zwierzętami wywodzącymi się z Japonii. Naturalnym środowiskiem są dla nich bagniste tereny wokół osiedli ludzkich. Posiadają ciało i trąbę słonia, ogon byka i stopy tygrysa. Baku żywią się negatywną energią psychiczną, wysysaną z złych snów. Są więc wykorzystywane przy różnych terapiach antystresowych.
Bazyliszek (ang. Basilisk) Klasyfikacja MM: XXXXX Jest to kolejna istota, która powstała w wyniku eksperymentu, za jej stworzyciela uważa się Herpona Podłego (greckiego czarnoksiężnika i wężoustego). Bazyliszek powstaje z kurzego jaja wysiedzianego przez ropuchę, jest ogromnym szmaragdowozielonym wężem. Może osiągnąć do pięćdziesięciu stóp długości i może przeżyć wiele setek lat. Samce posiadają charakterystyczny szkarłatny grzebień, który zapewne jest pozostałością po kogucim genie. Bazyliszki posiadają ostre kły, które produkują niezwykle toksyczny jad. Jad ten jest jedną z najsilniej niszczących substancji w świecie czarodziejów a jedynym antidotum na niego są łzy feniksa. Ale nie tylko dla tego bazyliszki są tak niebezpieczne ich najgroźniejszą bronią jest samo spojrzenie żółtych oczu, każdy kto w nie spojrzy natychmiast pada trupem. Lecz jest na to pewien sposób, otóż niebezpośrednie spojrzenie, takie jak np. odbicie przez wodę lub w lustrze wywołuje petryfikację. Spetryfikowanych można ożywić przy pomocy wywaru z mandragory. Wszystkie pająki magiczne, jak i nie magiczne uciekają przed bazyliszkiem, gdyż jest on ich śmiertelnym wrogiem, a on sam lęka się jedynie piania koguta, które jest dla niego zabójcze. Bazyliszek jest posłuszny tylko wężoustym i nie da się go kontrolować w inny sposób. Hodowla bazyliszków jest zakazana od średniowiecza.
Błotoryj (ang. Dugbog) Klasyfikacja MM: XXX Zamieszkuje moczary Europy i obu Ameryk. Kiedy się nie rusza, przypomina kłodę drewna, ale po uważnym przyjrzeniu się, można zauważyć płetwiaste łapy i bardzo ostre zęby. Błotoryj pływa i pełza po moczarach. Żywi się głównie małymi ssakami, ale może również poważnie poranić nogi pieszych przechodzących przez bagno, w którym zamieszkuje. Jego ulubionym smakołykiem jest jednak mandragora.
Bogin (ang. Boggart) Klasyfikacja MM: XXX To pojawiające się rzadko widmo. Tak naprawdę nie wiadomo jak wygląda bogin, który jest ukryty. Jednak kiedy opuści swoją kryjówkę staje się tym co najbardziej przestraszy osobę na zewnątrz. Dlatego najlepiej bogina atakować w kilka osób – wtedy nie wie jaki kształt przybrać i staje się zdezorientowany. Zabójczą dla niego bronią jest śmiech. By się go pozbyć najlepiej użyć zaklęcia Riddiculus, które zmieni go w coś zabawnego. Zdezorientowany bogin eksploduje z hukiem zamieniając się w dym.
Bonakon(łac. Bubalis vitriolis) Klasyfikacja MM: XXX Baku zamieszkuje stepy i łąki w środkowej Azji, Chiny, Indie, Afganistan. Ten bawół z zakręconymi rogami wydziela gryzący śluz, mogący doszczętnie wypalić łąki i liście mniejszych drzew i krzewów.
Buchorożec (ang. Erumpent) Klasyfikacja MM: XXXX Jest to duże, szare stworzenie afrykańskie, obdarzone olbrzymią siłą. Osiąga ciężar jednej tony i z daleka można go pomylić z nosorożcem. Ma grubą skórę, która odbija większość czarów i uroków, duży ostry róg na nosie i długi ogon, z wyglądu przypominający linę. Rodzi na raz tylko jedno młode. Buchorożce nie atakują, jeśli nie są nachalnie prowokowane, ale gdy zaczną szarżować, rezultaty bywają straszne. Róg buchorożca może przeciąć wszystko, od skóry po metal, i zawiera śmiertelnie niebezpieczny płyn, który wstrzyknięty w cokolwiek powoduje, że to coś wybucha. Populacja buchorożców nie jest duża, ponieważ podczas sezonu godowego walczące samce doprowadzają się wzajemnie do eksplozji. Buchorożce są traktowane przez afrykańskich czarodziejów z niezwykłą ostrożnością. Ich rogi, ogony i wybuchowy jad są wykorzystywane do sporządzania eliksirów, zakwalifikowano je do klasy B(niebezpieczne i podlegające ścisłej kontroli).
C
Centaur Klasyfikacja MM: XXXX – Ministerstwo Magii uznało że centaury powinny mieć taką klasyfikację, nie ze względu na niebezpieczeństwo, lecz dlatego że powinno się je traktować z wyjątkowym szacunkiem Centaury żyją w lasach, najprawdopodobniej wywodzą się z Grecji, lecz obecnie można je spotkać w całej Europie. Istota posiadająca ludzki tułów, ramiona i głowę, reszta zaś to ciało konia. Występuje we wszystkich spotykanych u koni maściach. Posiadają wysoką inteligencję, posługują się mową. Centaury same potrafią ukryć się przed jugolami. Są nieufne zarówno do mugoli jak i czarodziej. Żyją w stadach, których wielkość waha się od dziesięciu do piętnastu osobników. Uważa się, że są biegłe w magicznym leczeniu, wróżeniu, łucznictwie i astronomii.
Chimera (ang. Chimaera) Klasyfikacja MM: XXXXX Bardzo rzadko spotykany grecki potwór o głowie lwa, tułowiu kozy oraz ogonie smoka. Są złośliwe i krwiożercze, chimery są niezwykle niebezpiecznie. Znany jest tylko jeden przypadek pokonania jej, a czarodziej któremu się udał ten wyczyn, wyczerpany walką spadł z pegaza i zginął na miejscu. Jaja chimery zaliczane są do towarów niewymienialnych klasy A.
Chochlik kornwalijski (ang. Pixie) Klasyfikacja MM: XXX Chochliki kornwalijskie to małe, ale wyjątkowo uciążliwe i złośliwe istoty. Jak sama nazwa wskazuje można je spotkać w Kornwalii. Mają do ośmiu cali wzrostu, elektrycznie niebieską barwę. Bardzo lubią płatać różnego rodzaju figle i psikusy. Mogą latać pomimo braku skrzydeł. Ich częstą zabawą jest chwytanie za uszy ludzi i zanoszenie ich na szczyty drzew i budynków. Chochliki są żyworodne. Wydają wysokie, jednak zrozumiałe dla nich dźwięki.
Chorbotek (ang. Horklump) Klasyfikacja MM: X Chrobotki wywodzą się ze Skandynawii, ale w tej chwili występują już w całej północnej Europie. Stworzenie przypominające mięsisty, różowy grzyb porośnięty rzadką, sztywną szczeciną. Rozmnażają się bardzo szybko i w ciągu kilku dni może pokryć średnich rozmiarów ogród. Chrobotek wciska w ziemię muskularne macki w poszukiwaniu swoich ulubionych dżdżownic. Jest najlepszym przysmakiem gnomów, poza tym nie zarejestrowano żadnego zastosowania.
Chropianek (ang. Chizpurfle) Klasyfikacja MM: XX Mały pasożyt, którego długość dochodzi do jednej dwudziestej cala. Z wyglądu przypomina kraby z dużymi kłami. Przywabia go magia, może zagnieździć się w futrze i piórach takich stworzeń, jak psidwaki czy lelki wróżebniki. Wdzierają się też do domostw czarodziejów, atakując takie magiczne przedmioty jak różdżki, z których sukcesywnie wygryzają magiczny rdzeń, albo brudne kociołki, z których zlizują zaschnięte resztki eliksirów. Chociaż chropianków łatwo się pozbyć za pomocą jednego z licznych środków dostępnych na rynku, poważne inwazje mogą wymagać wizyty funkcjonariuszy Sekcji Szkodników Urzędu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami, gdyż napęczniałe od magicznych substancji chropianki są bardzo trudne do zwalczenia.
Chupacabras(łac. Chupacabras hispanicus) Klasyfikacja MM: XXX Chupacabras jest swego rodzaju wampirem zamieszkującym Puerto Rico, Florydę, Teksas i Meksyk. Jako miejsce zamieszkania upodobał sobie legowiska w jaskiniach. Jego budowa ciała przywodzi na myśl kangura z kolcami na grzbiecie, wielkimi nietoperzymi uszami i ostrymi jak brzytwa kłami. Posiada również błyszczące czerwone oczy. Mierzy sobie od 1,2 do 1,5 stopy wielkości. Legowisko chupacabrasa można rozpoznać po wydobywającym się z niego ostrym odorem siarki. Stwór ten w obliczu zagorzenia wydaje charakterystyczny syk, lecz gdy to nie pomaga w odstraszeniu intruza, najzwyczajniej na świecie ucieka w podskokach. Daleki na ponad 2 stopy skok umożliwiają mu silnie umięśnione nogi, natomiast w utrzymaniu równowagi pomaga mu potężny ogon. Istoty te żywią się krwią stąd podobieństwo do wampirów w szczególności upodobały sobie krew zwierzęcą, przede wszystkim owiec i kur.
Ciamarnica (ang. Lobalug) Klasyfikacja MM: XXX Ciamarnica występuje na dnie Morza Północnego. Stworzenie ma ciało długości ok. 10 cali, które wyposażone jest w otwór gębowy i woreczek z jadem. Jad ten jest używany do obrony przed drapieżnikami. Trytony używają ciamarnic jako broni, natomiast czarodzieje wykorzystują jej jad, do sporządzania eliksirów. Podlega to jednak ścisłej kontroli Ministerstwa.
Ci-lin(łac. Equus orientalis) Klasyfikacja MM: XXXX- Ministerstwo Magii uznało że Ci-lin powinny mieć taką klasyfikację, nie ze względu na niebezpieczeństwo, lecz dlatego że powinno się je traktować z wyjątkowym szacunkiem
Ci-lin to swego rodzaju Chińsko – Japońska odmiana jednorożca. Posiada tęczowej barwy tułów jelenia i śnieżno biały róg z tkanki miękkiej około 30 calowej długości. W kłębie ma zaledwie 1,5 cala jest więc mniejszy od jego kuzyna jednorożca. Ci-lin jest bardzo delikatnym w obejściu zwierzęciem nie rozdepcze nawet owada, a jada jedynie uschniętą trawę. Spotkanie Ci-lin zwiastuje powodzenie i dostatek, a pozwala się dotknąć tylko czarodziejom i czarodziejkom o czystym sercu.
Czerwone kapturki (ang. Red cap) Klasyfikacja MM: XXX Małe podobne do goblinów stworzenie, które żyje wszędzie tam gdzie została kiedykolwiek rozlana krew. Najczęściej spotkać je można w północnej Europie. Łatwo go odpędzić prostymi czarami, jednak bywa niebezpieczny, szczególnie dla mugoli – jest gotowy zatłuc ludzi grubą pałką.
Ć
Ćmok Klasyfikacja MM: XXXXX Pochodzi z Polski, to wielki ptak z czerwonymi ślepiami i skrzydłami nietoperza. W dziobie ma ukryty długi jęzor zakończony ostrym haczykiem, który wbija ofierze aby wyssać z niej krew. Ćmok to jedna z nielicznych istot, która zabija dla zabawy. Upodobał sobie rozrywanie swoich ofiar długimi ostro zakończonymi pazurami.
D
Dementor Klasyfikacja MM: XXXX - Ministerstwo Magii dało de mentorowi tak klasyfikacje z powodu tego, że są bardzo groźne i nie należy ich denerwować, lecz bez wyraźnego rozkazu Ministerstwa Magii nie atakują.
Stworzenia te nie posiadają duszy, są uważane za jedne z najplugawszych stworzeń na ziemi. Dementory są wykorzystywane przez Ministerstwo Magii jako strażnicy czarodziejskiego więzienia, Azkabanu. Kształtem przypominają ludzi, mierzą około 3 metrów, ukryte są pod długimi czarnymi płaszczami, z których wystają tylko szare pokryte liszajami dłonie. Kaptur zakrywa, błonę w miejscu oczu oraz otwór w miejscu ust. Charakterystyczny jest chrapliwy, świszczący oddech dementorów. Jako jedyne w magicznym świecie, unoszą się w powietrzu, poruszając się kilka cali nad ziemią. Dementorzy rozmnażają się niczym grzyby, w ciemnych, wilgotnych miejscach, tworząc zimną gęstą mgłę. Dementor obniża temperaturę wokół siebie, ich duża liczba może nawet zamrozić jezioro. Mugole nie mogą ich zobaczyć, jednak w pełni odczuwają skutki ich działania. Dementor wysysa z okolicy szczęście, sprawia, że ludzie czują się jakby już nigdy więcej nie mieli być szczęśliwi, przypominają im się ich najgorsze wspomnienia. Jedyną znaną metodą obrony przed dementorem jest Zaklęcie Patronusa, będący projekcją szczęścia, którego dementor nie może wchłonąć. Na poprawę samopoczucia po spotkaniu z dementorem skuteczna jest czekolada. Dementor może też wyssać duszę z człowieka poprzez usta, nazywa to się pocałunkiem dementora. Po złożeniu pocałunku człowiek żyje, jednak staje się jak pusta muszla. Będąc ślepymi, dementorzy nie mogą rozróżnić konkretnych osób.
Demimoz (ang. Demiguise) Klasyfikacja MM: XXXX Występują na Dalekim Wschodzie. Jest pokojowo nastawionym roślinożercą, przypomina pełną wdzięku pozbawioną ogona małpę. Na świat spogląda wielkimi , czarnymi i smutnymi oczyma zazwyczaj skrytych pod szopą włosów. Całe ciało demimoza pokryte jest długimi, delikatnymi, jedwabistymi, srebrzystymi włosami. Bardzo ciężko jest spotkać demimozy, gdyż w obliczu zagrożenia, potrafią stać się niewidzialne. Z włosów demimozów przędzie się peleryny-niewidki. Jednak z powodu jego nietypowego mechanizmu obronnego, potrafią go wytropić tylko specjalnie przeszkoleni czarodzieje.
Dirikrak (ang. Diricawl) Klasyfikacja MM: XX Pochodzą z Mauritiusa. Dirikaki są to pulchne nieloty o puszystych piórach, znanym ze szczególnego sposobu ucieczek przed niebezpieczeństwem. Wykorzystując zdolność teleportacji, znika wśród kłębiących się piór i pojawia się w innym miejscu. Mugole znali już w przeszłości dirikraki, lecz znali je pod nazwą dodo. Nie mieli oczywiście pojęcia, że dirikraki umieją znikać – uważają, ze wytępili je przez nadmierne polowania. Wydaje się, że ten fakt uświadomił im niebezpieczeństwo bezmyślnego zabijania zwierząt, w związku z czym Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów stwierdziła, że nie ma sensu mówić im, że dirikrak wcale nie wyginął.
Druzgotek (ang. Grindylow) Klasyfikacja MM: XX Druzgotki są bladozielonymi demonami wodnymi, można je spotkać w jeziorach całej Wielkiej Brytanii i Irlandii. Żywią się małymi rybami. Są złośliwe i agresywne w stosunku do ludzi. Są czasem udomawiane przez trytony. Żyją w jeziorach. Druzgotek atakuje chwytając swymi długimi palcami, które mimo silnego uścisku łatwo się łamią.
Dwurożec (ang. Bicorn) Klasyfikacja MM: XXXXX Magiczne stworzenie zamieszkujące lasy deszczowe. Jego największym przysmakiem jest ludzkie mięso. Ma głowę osła, a ciało pantery, tuż nad uszami wyrastają mu dwa rogi. Róg tego stworzenia jest używany jako składnik niektórych eliksirów.
E
Elf (ang. Fairy) Klasyfikacja MM: XX Elfy zamieszkują lasy i polany. Z wyglądu przypominają maleńkiego człowieka, ich wzrost wacha się od jednego do pięciu cali. Posiadają podobne do owadzich skrzydła, przezroczyste lub mieniące się kolorami tęczy. Mają dość słabo rozwiniętą inteligencję, mimo humanoidalnego kształtu nie potrafią mówić. Komunikują się miedzy sobą za pomocą wysokich, brzęczących dźwięków. Elfy dysponują słabym rodzajem magii, dzięki którym mogą odstraszyć takie drapieżniki jak lelek wróżebnik. Są z natury bardzo kłótliwe, ale ich wyjątkowa próżność sprawia, że można je namówić do występowania w charakterze ornamentu. Elfy składają do pięćdziesięciu jaj po spodniej stronie liści. Z jaj wykluwają się jaskrawo ubarwione larwy. Po sześciu, dziesięciu dniach przędzą sobie kokony, z którego po miesiącu wyłania się w pełni uformowany, uskrzydlony osobnik.
Erkling Klasyfikacja MM: XXXX Stworzenia bardzo podobne do elfów. Pochodzą z Schwarzwaldu w Niemczech. Mają trzy stopy wzrostu, więc są większe nawet od gnomów, mają spiczastą twarz. Wydają z siebie piskliwy chichot, którym próbują odciągnąć dzieci od opiekunów, aby je następnie zjeść. Niemieckie Ministerstwo Magii, wprowadziło ścisły nadzór nad populacją erklingów, dzięki czemu znacznie spadła liczba zabójstw, dokonywana na dzieciach. Ostatni znany przypadek, w którym erkling usiłował zjeść dziecko, zakończył się śmiercią stworzenia, gdyż ojciec sześcioletniego Brunona Schmidta, zabił je, uderzając w głowę składanym kociołkiem. Erklingi lubią grać na flecie i strzelać z wymyślonej przez siebie rurki ślinowej.
F
Fauny/Satyry(łac. Homocapri pan) Klasyfikacja MM: XXX Satyry bądź Fauny jak kto woli pochodzą z Grecji, zamieszkują tamtejsze lasy, wzgórza, góry, jednym słowem wszelakie dzikie tereny. Podobnie jak centaury są w połowie ludźmi, a w połowie zwierzętami i na tym podobieństwo do centaurów się kończy. Fauny ubóstwiają się w mieszaniu ludziom w głowie, piciu silnych trunków i obłapianiu niczego nie spodziewających się kobiet. Od pasa w dół przypominają kozła i tym zwierzętom również zawdzięczają umaszczenie, natomiast od pasa w górę są ludźmi, wyjątkiem są ich kozie uczy i rogi.
Feniks (ang. Phoenix) Klasyfikacja MM: XXXX – Ministerstwo Magii nadało taką klasyfikację dla tego stworzenia ponieważ, tylko nielicznym czarodziejom udało się go oswoić.
Zamieszkują szczyty gór i spotykane są w Egipcie,Indiach i Chinach. Piękny, szkarłatny ptak wielkości łabędzia. Feniksy mają złote ogony, szpony i dzioby. Feniksy są nieśmiertelne, gdyż kiedy się zestarzeją, giną w wytworzonych przez siebie płomieniach, aby następnie poswatać z popiołów jako pisklęta. Są łagodnymi, roślinożernymi stworzeniami. Żywią się wyłącznie ziołami, posiadają też zdolność teleportacji. Magiczna pieśń feniksa, wzmacnia odwagę tych o czystym sercu, i sprawia, że do serc osób złych wkrada się strach. Łzy feniksa mają bardzo silne właściwości lecznicze. Feniksy są bardzo silne, mogą przenosić wielkie ciężary.
G
Garboróg (ang. Graphorn) Klasyfikacja MM: XXXX Żyją w górskich rejonach Europy. Duże, szarofioletowe stworzenie, z garbem na grzbiecie i dwoma ostrymi rogami. Porusza się na dużych, czteropalczastych stopach. Garborogi są bardzo agresywnymi istotami. Sproszkowany róg garboroga jest składnikiem wielu eliksirów, ale jest on bardzo drogi, z powodu trudności, na jakie napotyka się, przy próbie jego zdobycia. Jedną z przyczyn tej sytuacji jest fakt, że skóra garboroga jest grubsza nawet od smoczej, co daje mu znakomitą odporność na zaklęcia i uroki.
Ghul (ang. Ghoul) Klasyfikacja MM: XX Zamieszkują zazwyczaj strychy lub stodoły czarodziejów. Ghule są brzydkie i głupie, z wyglądu przypominają wstrętnego olbrzyma z wystającymi zębami. Żywią się pająkami i kretami. Często zawodzą lub pojękują, nie są jednak niebezpieczne i najwyżej mogą nawarczeć na człowieka lub czymś w niego rzucić. Jednak jako nieszkodliwe, służą czasem jako domowe zwierzątko.
Gnom (ang. Gnome) Klasyfikacja MM: XX Jest to pospolity ogrodowy szkodnik, spotykanym na całym obszarze północnej Europy, a także w Ameryce Północnej. Gnomy mają około stopę wzrostu, duże głowy przypominające kartofle i ostre zęby, oraz kościste stopy. Aby pozbyć się gnoma należy złapać go za nogi, pokręcić nim trochę w powietrzu i wyrzucić poza ogród, tak by skołowany nie mógł odnaleźć drogi z powrotem. Gnomy są mało inteligentne i gdy tylko rozpoczyna się odgnomianie, zamiast chować się wychodzą ze swoich dziur by popatrzeć. Ich ulubionymi zajęciami jest zjadanie warzyw z pobliskich ogródków.
Goblin Klasyfikacja MM: XX Niskie, karłowate stworzenie o pomarszczonej, ciemnej cerze. Gobliny mają długie palce i stopy. Prowadzą Bank Gringotta, gdyż posiadają smykałkę do interesów. Oprócz tego zajmują się wydobywaniem cennych kruszców oraz kowalstwem. Gobliny uchodzą za kąśliwe, niesympatyczne stworzenia. Często dochodziło między nimi, a czarodziejami do sporów. Chciały wziąć udział w Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, ale ich wyrzucono.
Gryf (ang. Griffin) Klasyfikacja MM: XXXX Pochodzi z Grecji. Głowa i przednie łapy są olbrzymiego orła, a tylne łapy lwa. Tak jak sfinksy, gryfy często używane są przez czarodziejów do pilnowania skarbów. Mają bardzo gwałtowną naturę, znane są przypadki obłaskawiania ich przez czarodziejów. Żywią się surowym mięsem.
Gumochłon (ang. Flobberworm) Klasyfikacja MM: X Żyją w mokrych rowach. Najprawdopodobniej najnudniejsze magiczne stworzenia jakie istnieją. Przypominają grube brązowe glizdy długości dziesięciu cali, z dwóch stron zakończone otworem, z którego wydobywa się śluz. Gumochłony praktycznie się nie poruszają, ich ulubionym pokarmem jest sałata, choć mogą żywić się praktycznie wszystkimi roślinami.
H
Hipogryf (ang. Hipogriff) Klasyfikacja MM: XXX Hipogryfy wywodzą się z Europy, ale obecnie spotyka się je na całym świecie. Stworzenia te mają głowę, przednie nogi i skrzydła olbrzymiego orła, natomiast tułów konia. Ich wielkie zakrzywione dzioby mają stalowoszarą barwę, oczy są duże, błyszczące, pomarańczowe. Pazury przednich nóg mają długość pół stopy. Samo ubarwienie hipogryfów jest bardzo zróżnicowane. Hipogryfy są bardzo honorowe. Zbliżając się do hipogryfa należy najpierw się ukłonić. Trzeba patrzeć mu w oczy, starając się nie mrugać, gdyż hipogryfy tego nie lubią. Jeśli hipogryf odwzajemni ukłon, znaczy to że nas zaakceptował i można do niego podejść i go dotknąć. W przeciwnym wypadku należy się jak najszybciej wycofać. Na hipogryfie można latać, jednak jest to dosyć trudne. Hipogryfy ryją w ziemi w poszukiwaniu owadów, ale nie gardzą również ptakami i małymi ssakami. Budują na ziemi gniazda, do których składają jedno duże jajo o dość delikatniej skorupce, z którego młode wykluwa się po dwudziestu czterech godzinach. Pisklę hipogryfa już po tygodniu jest gotowe do lotu, ale dopiero po kilku miesiącach będzie w stanie wyruszyć razem z rodzicem na dalsze wyprawy. Hipogryfa można oswoić, ale powinni zajmować się tym wyłącznie specjaliści.
Hipokampus (ang. Hippocampus) Klasyfikacja MM: XXX Stworzenie pochodzące z Grecji, ma głowę i pierś konia, a ogon i zad olbrzymiej ryb. Chociaż gatunek ten zazwyczaj jest spotykany w Morzu Śródziemnym, przepiękny niebieski deresz został schwytany przez trytony u wybrzusza Szkocji, a następnie przez nie udomowiony. Hipokampusy składają duże jaja o półprzeźroczystej skorupce, można przez nie jeszcze zobaczyć kijanki.
I
Inferius Klasyfikacja MM: XXXX Ciało zmarłej osoby ożywionej przez czarnoksiężnika, które są mu całkowicie podporządkowane, dzisiaj znany jako "zombie". Inferius zachowuje się jak marionetka w rękach czarnoksiężnika. Inferiusy boją się między innymi światła i ognia.
J
Jednorożec (ang. Unicorn) Klasyfikacja MM: XXXX- Ministerstwo Magii uznało że jednorożce powinny mieć taką klasyfikację, nie ze względu na niebezpieczeństwo, lecz dlatego że powinno się je traktować z wyjątkowym szacunkiem
Jednorożce są pięknymi zwierzętami spotykanymi w lasach północnej Europy. Jest to rogaty koń. Młode rodzą się złote i w miarę dorastanie zmieniają maść na srebrną, by już jako dorosłe osobniki stać się śnieżnobiałe. Róg, krew i włosy jednorożca mają silne właściwość magiczne. Jednorożec jest stworzeniem, które chętniej odda się opiece czarodziejom płci żeńskiej. Bardzo trudno je złapać, natomiast zabicie jednorożca to straszna zbrodnia. Gdy się go zabije, wiedzie się pół-życie.
Jeżanka (ang. Shrake) Klasyfikacja MM: XXX Ryby pokryte kolcami, żyjące w Oceanie Atlantyckim. Mówi się, że pierwsza ławica jeżanek, została stworzona przez czarodziejów w XIX wieku, z zemsty na mugolskich rybakach, którzy obrazili grupę czarodziejów- żeglarzy. Od tamtej pory, w tym miejscu oceanu, rybacy znajdują porwane przez jeżanki puste sieci.
Astra von Baldensburg
Zamieszkanie : Drammen, Norwegia
Punkty fabularne : 0
Liczba postów : 6
Temat: Re: Istoty magiczne 29/6/2014, 15:13
K
Kaladrius (łac. Aesculapia alba) Klasyfikacja MM: XXX Obecnie Kaladriusy można spotkać na całym świecie, lecz tylko w specjalistycznych hodowlach. Niegdyś te śnieżnobiałe ptaki żyły jedynie w Węgierskich lasach. Te majestatyczne ptaki o gadzim łbie osiągają do 60 cali wielkości, a ich skrzydła mają rozpiętość do 1 stopy. Zwierzę te często jest kupowane jako zwierzęta domowe przez bogate rodziny czarodziejskie i są oznaką zamożności. Kaladrius jest bardzo wybredny jeśli chodzi o pokarm, je tylko najlepsze kąski prosto z naszego stołu i to podane na złotym talerzyku.
Katoblepas (łac. Phacochaetes connochoerus) Klasyfikacja MM: XXXXX – Ministerstwo Magii nadało temu stworzeniu taką klasyfikację, ze względu na to, że nie należy nawet patrzeć na katoblepasa.
Katoblepas jest jednym z najbrzydszych istot magicznych, żyje na Afrykańskich bagnach. Osiąga wielkość bawołu, którego tułów posiada. Zwierzę te ma nogi hipopotama, ogon węża i łeb guźca osadzony na długiej pomarszczone szyj. Jego szare skóra cała pokryta jest ropiejącymi bąblami, z których wydziela się ohydny fetor. Kto spojrzy na tego potwora umiera z obrzydzeniem, a zarazem zdziwieniem na twarzy. Istoty te są tak brzydkie, że nawet dla krewniaków wydają się odrzucające i zabójcze. Dlatego kopulują tylko w nocy, a samiec podchodzi od tyłu do samicy. Za to matka porzuca swoje dziecko zaraz po urodzeniu, nawet na nie, nie patrząc.
Kelpia (ang. Klepie) Klasyfikacja MM: XXXX Brytyjskie i irlandzkie demony wodne, które mogą zmieniać kształt, najczęściej jednak ukazują się w postaci koni z wiechą sitowia zamiast grzywy. Gdy tylko ktoś go dosiądzie, nurkuje z nim na dno jeziora lub rzeki, gdzie go zjada, pozwalając wnętrznościom wypłynąć na powierzchnię. Aby pokonać klepię, należy nałożyć jej za pomocą zaklęcia wędzidło, co sprawi że stanie się uległa i niegroźna. Największa kelpia na świecie zamieszkuje jezioro Loch Ness w Szkocji. Okaz ten najczęściej przybiera kształt węża morskiego. Obserwatorzy z Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów odkryli, że nie mają do czynienia z prawdziwym wężem morskim, kiedy na widok grupy mugolskich badaczy wąż zmienił się w wydrę, a po ich odpłynięciu powrócił do swojego pierwotnego kształtu.
Koatl (łac. Ophidiotrogon queztlcouatlis) Klasyfikacja MM: XX Te ptaki zamieszkują rejony wyżynne lasów deszczowych Ameryki środkowej od Meksyku do Kostaryki. Ich długość sięga do 1,2 stopy, natomiast rozpiętość skrzydeł to około 90 cali. Koatla cechuje specyficzny ogon węża(zakończony haczykiem), ostre zęby, jaskrawo zielone pióra i potężne szpony i żółte ślepia. Zazwyczaj żywi się małymi gryzoniami, lecz czasem zdarza mu się ugryźć wędrowca. Miejsce po ugryzieniu zmienia kolor na sino-żółty, a zmiana ta utrzymuje się od 3-5 dni.
Kołkogonek (ang. Nogtail) Klasyfikacja MM: XXX Demon spotykany w rolniczych rejonach Europy, Ameryki i Rosji. Przypominają karłowate prosiaki z długimi nogami, serdelkowatymi ogonami oraz wąskimi czarnymi oczami. Gdy kołkogonek wkrada się do chlewa i ssie zwyczajną maciorę wraz z jej młodymi. Im dłużej będzie przebywał w gospodarstwie i im większy urośnie, tym dłużej gospodarzy gospodarzy będzie dręczyła zła passa. Kołkogonki są bardzo szybkie i trudne do schwytania, ale jeśli przepędzi go za granice gospodarstwa przez całkowicie białego psa, nigdy już tam nie powróci. Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników) trzyma w tym celu tuzin ogarów albinosów.
Korniczak (ang. Bundimun) Klasyfikacja MM: XXX Występujące na całym świecie, zagnieżdżające się w domach, gdzie mieszkają pod deskami podłogowymi. Obecność ich objawia się intensywnym odorem zgnilizny. Wydzielina korniczaka, powoduje, butwienie fundamentów domu, w którym przebywa. W stanie spoczynku przypomina kupkę zielonych grzybów z oczami, ale przestraszony zrywa się na liczne nogi i ucieka. Żywi się wszelakimi nieczystościami, inwazji korniczaków można się pozbyć używając zaklęć oczyszczających. Lecz jeśli dopuszczono, by zanadto urosły, należy zgłosić problem do Urzędu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników), zanim cały dom się zawali. Wydzielina korniczaka po rozcieńczeniu używana jest do niektórych magicznych środków czyszczących.
Kudłoń (ang. Porlock) Klasyfikacja MM: XX Stworzenia będące strażnikami koni, spotykanym w Anglii, oraz na południu Irlandii. Kudłoń jest kudłatą, o porośniętej długą zmierzwioną czupryną głowie oraz dużym nosem istotą. Są parzystokopytne i poruszają się na dwóch nogach. Mają krótkie ramiona zakończone dłońmi o czterech grubych palcach. Dorosły osobnik osiąga dwie stopy wzrostu i żywią się trawą. Są nieśmiałe, zajmują się tylko i wyłącznie pilnowaniem koni. Można go często znaleźć w stajni zawiniętego w słomie, albo ukrywające się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom, w związku z czym zawsze się przed nimi chowa.
Kuguchar (ang. Kneazle) Klasyfikacja MM: XXX Wielkie, rude koty wywodzące się z Wielkiej Brytanii, ale obecnie spotykane są na całym świecie. Kuguchar wygląda jak przerośnięty kot. Ma olbrzymie uszy i ogon zakończony pędzelkiem, podobnie jak u lwa. Futro najczęściej jest nakrapiane, cętkowane, bądź też łaciate. Kuguchary są niezwykle inteligentne, niezależne i czasem agresywne. Zazwyczaj są niezależne, ale gdy przywiążą się do jakiegoś czarodzieja, mogą okazać się bardzo pożyteczne. Kuguchary mają zdolność wykrywania podejrzanych osobników, potrafią np. rozpoznać animaga pod postacią zwierzęcia. Mogą też spełniać rolę przewodnika – gdy właściciel zabłądzi, kuguchar może odnaleźć drogę powrotną do domu. Samica kuguchara rodzi do ośmiu młodych w jednym miocie. Kuguchary mogą krzyżować się ze zwykłymi kotami. Aby zostać właścicielem kuguchara, trzeba mieć licencję, gdyż nietypowy wygląd tej istoty może wzbudzać zainteresowanie mugoli.
Kwintoped/ Włochaty MacBoon (ang. Quintaped/Hairy MacBoon) Klasyfikacja MM: XXXXX Kwintopedy występują jedynie na Wyspie Posępnej, która leży w najdalej wysuniętym na północ punkcie Szkocji. Posępna jest terenem nienanoszalnym. Bardzo niebezpieczne stworzenie mięsożerne. Wyjątkowo rozsmakował się w ludziach. Jego wyjątkowo nisko zawieszony tułów, podobnie jak pięć nóg, z których każda zakończona jest zdeformowaną stopą, porośnięte są grubą, czerwonobrązową sierścią.
L
Langustnik Ladaco (ang. Mackled Malaclaw) Klasyfikacja MM: XXX Stworzenia lądowe spotykane głównie na skalistych wybrzeżach Europy. Są bardzo podobne do homarów, lecz pod żadnym pozorem nie powinno się ich zjadać. Spożycie ich mięsa powoduje wysoką gorączkę oraz zielone zabarwienie twarzy. Langustnik osiąga dwanaście cali i jest jasnoszary w ciemnozielone plamki. Żywi się małymi skorupiakami, ale nie pogardzi mniejszą zdobyczą. Ukąszenie langustnika wywołuje bardzo nietypowy skutek uboczny, mianowicie, ofiara przez tydzień ma wyjątkowego pecha.
Lelek Wróżebnik (ang. Augurey) Klasyfikacja MM: XX Ptaki pochodzące z Wielkiej Brytanii i Irlandii, lecz można je spotkać w rejonach północnej Europy. Chude, ponure, przypominające małe i niedożywione sępy ptaki o zielonokawo-czarnym upierzeniu. Są wyjątkowo nieśmiałe. Gnieżdżą się w jeżynach i innych ciernistych krzewach. Żywią się dużymi owadami i elfami. Latają wyłącznie podczas silnego deszczu, a przy lepszej pogodzie pozostają w swoich gniazdach o kształcie łzy. Lelek wydaje charakterystyczne niskie, drżące dźwięki. Uważano kiedyś, że wróżą one śmierć. W związku z powyższym, czarodzieje omijali gniazda lelka, w obawie usłyszenia tego rozdzierającego serce krzyku, uważa się też, że niejeden czarodziej dostał ataku serca, gdy przechodząc przez zarośla usłyszał jęki ukrytego w gąszczu lelka. Ostatnie badania dowiodły, że lelek śpiewa wyłącznie przed nadciągającym deszczem. I od tej pory, lelki wróżebniki stały się modnymi zwierzątkami domowymi, które mają przepowiadać pogodę, chociaż w zimie nieustannie jęczą. Pióra lelka nie nadają się do pisania, bo odpychają atrament.
Leprokonus/Klaurikorn (ang. Leprechaun/Clauricorn) Klasyfikacja MM: XXX Spotyka się je wyłącznie w Irlandii, osiąga wzrost do sześciu cali i jest zielony. Są inteligentniejsze od elfa i mniej złośliwe od topka, chochlika czy bachanki, lecz są wielkimi psotnikami. Sporządzają sobie proste ubrania z liści. Leprekonusy jako jedyne z „karzełków” potrafią mówić. Są żyworodne, żyją głównie w lesistych okolicach, ale lubią przyciągać uwagę mugoli. Podobno posiadają różne drogocenne rzeczy i strzegą skarbów. Zawsze noszą przy sobie garnki ze złotem, którymi obdarowują kibiców. Niestety złoto leprokonusów jest bezużyteczne, gdyż znika po jakimś czasie. Żywią się liśćmi i wbrew krążącej opinii, nigdy nie wyrządzają ludziom poważniejszej krzywdy.
Leukrota (łac. Leucrota osseobucca) Klasyfikacja MM: XX Leukrota to potocznie zwany mówiący kot, zamieszkuję wschodnią i południową część Afryki, głównie Sawannę. Wyglądem przypomina hienę z którą jest spokrewniony. Posiada eleganckie kocie ciało, grzywę (występującą tylko u samców), psi pysk i usta sięgające aż do sporych uszu. Leukrota bezzębną istotą, zamiast uzębienia jednak posiada zachodzące na siebie krawędzie kostne. Większa część czarodziejów uważa, że właśnie nimi rozdrabnia padlinę którą się żywi. Ci czarodzieje, są jednak w błędzie, zwierzę te odrywa kawałki mięsa i połyka je w całości, dopiero jego niezwykła budowa układu pokarmowego sprawia, że pokarm zostaje rozdrobniony, a następnie strawiony. Leukrota wydaje odgłosy podobne do rozmów wielu osób naraz, stąd nazwa „mówiący kot”.
Lunaballa (ang. Mooncalf) Klasyfikacja MM: XX Spotykane są na całym świecie. Niezwykle nieśmiałe stworzenie, opuszcza swe nory tylko podczas pełni księżyca. Ma gładkie, bladoszare ciało, wyłupiaste okrągłe oczy na czubku głowy i cztery nogi o wielkich płaskich stopach. Podczas pełni lunaballe wykonują tylnymi nogami skomplikowane tańce. Podejrzewa się, że to jest rodzaj zalotów. Obserwowanie ich tańca w pełni jest bardzo fascynującym przeżyciem, oraz bardzo opłacalnym. Gdyż jeśli zbierze się ich srebrzyste odchody i rozsypie na grządkach jak nawóz, to rośliny urosną szybko i będą mocne.
M
Mantykora (ang. Manticore) Klasyfikacja MM: XXXXX Bardzo niebezpieczne stworzenie, pochodzące z Grecji. Ma głowę człowieka, ciało lwa i ogon skorpiona. Jest tak samo niebezpieczna jak chimera, i równie rzadka. Podobno cicho nuci, gdy pożera swoją ofiarę. Skóra mantykory odbija większość zaklęć i uroków, a ukłucie jej żądłem powoduje natychmiastową śmierć.
Memortek (ang. Jobberknoll) Klasyfikacja MM: XX Malutki, niebieski, cętkowany ptaszek, zamieszkujący północną Europę oraz Amerykę. Żywi się małymi owadami, jego szczególną cechą jest to, że przez całe swoje życie jest niemy, a tuż przed śmiercią wydaje wszystkie głosy, które za życia usłyszał w odwrotnej kolejności. Jego piórka wchodzą w skład veritaserum i eliksirów wspomagających pamięć.
N
Nieśmiałek (ang. Bowtruckle) Klasyfikacja MM: XX Mieszkają w drzewach najczęściej spotyka się je w zachodniej Anglii, południowych Niemczech i niektórych lasach Skandynawii. Trudno go zauważyć, ponieważ jest niewielki rośnie do ośmiu cali, sprawia wrażenie jakby składał się z kory, gałązek i dwóch małych brązowych oczek. Jada różnego rodzaju insekty. Nieśmiałek jest pokojowo nastawiony, wręcz nieśmiały i bez powodu nie atakuje. Jeśli drzewu na którym mieszka, coś zagraża, rzuca się na drwala Lu dendrologa, który próbuje uszkodzić jego dom, i stara się wydrapać mu oczy swoimi długimi, spiczastymi palcami. Aby odwrócić uwagę nieśmiałka od drzewa, należy podać mu trochę korników, a kiedy zwierzątko będzie nimi zajęte, szybko pobrać drewno na różdżkę.
Niuchacz (ang. Niffler) Klasyfikacja MM: XXX Są to zwierzęta brytyjskie. Te puchate, czarne, długopyskie, drążące nory stworzonka mają szczególne upodobania do wszystkiego, co się świeci. Gobliny często wykorzystują niuchacze do poszukiwania ukrytych pod ziemią skarbów. Chociaż niuchacze są stworzeniami łagodnymi, a nawet przymilnymi, nie powinno się ich trzymać w domu, ponieważ mogą zniszczyć dobrobytem właścicieli. Mieszkają w norach wydrążonych nawet do dwudziestu stóp pod ziemią i rodzą od sześciu do ośmiu młodych w miocie.
Nundu Klasyfikacja MM: XXXXX Najgroźniejsze stworzenie na świecie. Wschodnioafrykański, gigantyczny, brązowo czarny lampart, który potrafi mimo swych rozmiarów poruszać się bezszelestnie. Jego oddech sprowadza zarazę, mogącą zabić całą wioskę. Niewiele o nim wiadomo, bo nigdy nie został pokonany przez grupę liczącą mniej niż stu wyszkolonych czarodziei.
O
Ognisty krab (ang. Fire Crab) Klasyfikacja MM: XXX Pochodzą z Fidżi, gdzie część wybrzeża została zamieniona w rezerwat ognistych krabów. Nazwa jest myląca, ponieważ te stworzenie z wyglądu przypomina żółwia. Gdyż mugoli mogłyby przyciągnąć ich piękne skorupy czy czarodziejów, którzy zrobiliby z nich kociołki. Kraby mają własny mechanizm obronny, w razie zagrożenia miotają płomienie ze swojego tylnego końca. Eksportuje się je również jako zwierzęta domowe, ale wymagana jest specjalna licencja.
Olbrzym (ang. Giant) Klasyfikacja MM: XXX Ogromne humanoidalne stworzenie mierzące od dwudziestu do dwudziestu czterech stóp wzrostu. Mają grubą skórę przypominającą skórę nosorożca. Pierwotnie żyły w małych szczepach, których było około setki, prowadząc ze sobą ustawiczne wojny. Częściowo przetrzebione przez czarodziejów, częściowo we własnych wojnach ukryły się w wysokich górach. Obecnie pozostało ich około osiemdziesięciu. Jednak olbrzymy nie są przywykłe do życia w tak licznych grupach – co pewien czas walczą ze sobą. Olbrzymy nie lubią gdy czarodzieje używają czarów przeciwko nim. Jednak lubią magiczne przedmioty które mogą okazać im się pomocne. Nie są zbyt inteligentne, kiedy postawi się przed nimi za dużo problemów do przemyślenia, po prostu zaczną zabijać by ułatwić sobie sprawę. Mają swój język, a część z nich potrafi nawet rozmawiać po angielsku. Olbrzymy mogą krzyżować się z ludźmi, nie są jednak zbyt dobrymi rodzicami.
P
Pegaz/ Skrzydlaty Koń (ang. Pegasus/Winged Horse) Klasyfikacja MM: XX – XXXX Występują na całym świecie. Istnieje wiele różnych ras. Podobnie jak w przypadku hipogryfów, właściciele pegazów mają obowiązek rzucać na nie regularnie zaklęcie zwodzące.
Znanych jest pięć ras pegazów:
• Abraksan (ang. Abraxan) – skrzydlaty koń pochodzący z Francji. Są złoto-brązowe. Piją niemieszaną whisky.
• Aetonan (ang. Aethonan) – skrzydlaty koń pochodzący z Wielkiej Brytanii i Irlandii. Są kasztanowego koloru.
• Granian – skrzydlaty koń pochodzący z Norwegii. Są szarego koloru. Są bardzo szybkie, ponieważ mają osiem nóg.
• Tesnal – Jest o karej maści. Ten skrzydlaty koń może stać się niewidzialny. Pochodzi z Rosji.
• Testral (ang. Thestral) – skrzydlaty koń pochodzący ze Szkocji. Wyglądają jakby ich skóra była obciągnięta na samych kościach. Mają puste, białe oczy, smocze łby. Są czarnego koloru. Najprawdopodobniej porozumiewają się między sobą dziwnymi, ostrymi okrzykami, zbliżonymi do wołania jakiegoś wielkiego ptaka. Można je zwabić zapachem mięsa, polują na ptaki i mogą być groźne (zostały sklasyfikowane przez Ministerstwo Magii jako niebezpieczne), jednak dają się tresować i udomowić. Testrale są uznawane za zły omen, jest to jednak tylko przesąd który wynika z tego, że może je zobaczyć tylko osoba, która widziała czyjąś śmierć. Są bardzo mądre i pożyteczne – umieją trafić w każde miejsce i mogą być wykorzystywane jako środek transportu.
Plumpka (ang. Plumpy) Klasyfikacja MM: XXX Mieszkają w głębokich jeziorach, gdzie ryją dna w poszukiwaniu pożywienia. Okrągłe, cętkowane ryby nieco przypominające cytryny, które można rozpoznać po dwóch długich nogach zakończonych płetwiastymi stopami. Ich ulubionym pokarmem są wodne ślimaki. Nie są zbyt groźne, ale mogą skubać ubrania i stopy pływaków. Trytony uważają je za szkodniki, i chętnie się ich pozbywają. Zawiązują ich odnóża w supeł, wtedy plumki odpływają razem z prądem, i wracają dopiero jak się rozplączą.
Pogrebin Klasyfikacja MM: XXX Rosyjskie demony, osiągające najwyżej stopę wzrostu, mają włochate ciała i podobne do gnomów, nieproporcjonalnie wielkie głowy. Pogrebiny ciągnie do ludzi, kryją się w ich cieniu, a kiedy "właściciel" cienia się odwróci, kulą się i przypominają kamień. Jeśli demon będzie podążał za jednym człowiekiem przez wiele godzin, jego ofiarę w końcu ogarnie uczucie zniechęcenia, i pogrąży się w depresji. Jeśli taka ofiara się zatrzyma, opadnie na kolana i zacznie marudzić nad bezsensownością swego życia – pogrebin rzuci się na niego i będzie chciał go pożreć. Łatwo jednak się go pozbyć prostymi zaklęciami czy urokami, można też mu dać porządnego kopniaka
Ponurak (ang. Grim) Klasyfikacja MM: XXXX – Ministerstwo Magii nadało taką klasyfikację dla tego stworzenia ponieważ, każdy czarodziej po spotkaniu z nim żył maksymalnie tydzień.
Pies-widmo, o czerwonych oczach i czarnej sierści, straszący na cmentarzach i w ruinach zamków. Jest omenem śmierci. Przesąd wziął się z legend, według których każdy czarodziej zobaczywszy Ponuraka, niedługo potem ginie w niewyjaśnionych okolicznościach.
Popiełek (ang. Ashwinder) Klasyfikacja MM: XXX Rodzą się ze zbyt długo płonącego magicznego ognia. Występują na całym świecie. Są to cienkie, bladoszare węże o roziskrzonych czerwonych oczach, wyłania się z żarzących węgli. Popiełek żyje jedynie godzinę i przez cały ten czas wyszukuje sobie dobre miejsce, aby złożyć jaja, po czym rozpada się w proch. Jaja te są olśniewająco czerwone i wydzielają silne ciepło. Jeśli jaja te nie zostaną szybko odnalezione i zamrożone odpowiednim zaklęciem – mogą doprowadzić do pożaru. Zamrożone jaja popiełków są cennym składnikiem napojów miłosnych, a zjedzone w całości – dobrym lekarstwem na malarię.
Psidwak (ang. Crup) Klasyfikacja MM: XXX Pochodzą z południowo-wschodniej Anglii. Bardzo podobne do terierów odmiany jack russell, lecz mają rozwidlone ogony. Najprawdopodobniej wyhodowane przez czarodziejów, ponieważ są wobec nich niezwykle lojalne, za to źle nastawione do mugoli. Pochłaniają wszelakie odpadki i szkodniki, od gnomów, a kończąc na starych oponach. Na ich posiadanie wymagana jest specjalna licencja. Właściciele psidwaków, mają prawny obowiązek usuwania im ogonów bezbolesnym zaklęciem rozdzielającym gdy szczeniaki mają od sześciu do ośmiu tygodni, wtedy ich ogony nie będą zwracać uwagi mugoli.
Pufek (ang. Puffskein) Klasyfikacja MM: XX Są spotykane na całym świecie. Są to krągłe, porośnięte miękkim kremowo-szarym futerkiem, łagodne stworzonko. Można je bez skrupułów przytulać, a nawet nimi rzucać. Nie wymagają specjalnej opieki, a kiedy jest zadowolony – mruczy. Czasami wysuwa cienki, bardzo długi język, który pełza po domu w poszukiwaniu jedzenia. Pufek to typowy śmietnikowiec zje wszystko: odpadki, pająki a nawet smarki z nosów śpiących czarodziejów co jest jego ulubiona czynnością. Bardzo lubiane i popularne zwierzątko domowe.
Puszek Pigmejski (ang. Pygmy Puff) Klasyfikacja MM: XX Są to miniaturowe pufki. Istoty te wielkością przypominają zaciśniętą pięść. Kolor ich futra jest w odcieniach różu i fioletu. Szybko się mnożą. Są bardzo lubiane zwłaszcza przez dziewczęta, ma to związek z kolorem ich futra.
Astra von Baldensburg
Zamieszkanie : Drammen, Norwegia
Punkty fabularne : 0
Liczba postów : 6
Temat: Re: Istoty magiczne 29/6/2014, 15:13
R
Ramora Klasyfikacja MM: XX Srebrne ryby, żyjące w Oceanie Indyjskim. Posiadają silne magiczne moce, potrafią zakotwiczać statki i są opiekunkami żeglarzy. Wysoko cenione są przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów, ustanowiono dla ich bezpieczeństwa wiele praw.
Reem (ang. Re'em) Klasyfikacja MM: XXXX Spotyka się te zwierzęta na dzikich terenach Ameryki Północnej oraz Dalekiego Wschodu. Bardzo rzadkie, olbrzymie woły o złotej sierści. Wypita ich krew, daje niezwykłą siłę. Lecz trudności wiążące się z jej zdobyciem, sprawiają, że rzadko można znaleźć ją na wolnym rynku.
S
Salamandra (ang. Salamander) Klasyfikacja MM: XXX Małe, ogniolubne jaszczurki, żywiące się płomieniami. Przeważnie są kryształowo białe, lecz zmieniają kolor na niebieski albo szkarłatny, zależnie od temperatury otoczenia. Mogą przeżyć poza ogniem do sześciu godzin, jeśli będą regularnie karmione pieprzem. Żyją tyle, ile pali się ogień, z którego wyszły. Krew salamandry ma właściwości lecznicze oraz wzmacniające.
Sfinks (ang. Sphinx) Klasyfikacja MM: XXXX Pochodzą z Egiptu. Stworzenie mające ludzką głowę i tułów lwa. Od ponad tysiąca lat były wykorzystywane przez czarownice i czarodziejów do pilnowania kosztowności i tajnych skrytek. Sfinksy są bardzo inteligentne i kochają zagadki oraz rebusy. Zazwyczaj są niebezpieczne tylko wtedy, gdy coś zagraża temu, czego pilnują.
Simurg (łac. Saena senmurvia) Klasyfikacja MM: XXXX – Ministerstwo Magii nadało taką klasyfikację dla tego stworzenia ponieważ, tylko nielicznym czarodziejom udało się go oswoić.
Simurg zamieszkuje wysokie góry północnego Iranu. Rozpiętość skrzydeł tego ogromnego ptaka wynosi 5,5 stopy. Jest bardzo podobny do feniksa z którym jest zresztą spokrewniony, posiada szkarłatne pióra, tułów natomiast jest ubarwiony od brązu do głębokiego karmazynu. Przy gonie ma długie falujące pióra jak u rajskiego ptaka ubarwione od jaskrawozielonego po złoty. Ptaki te żyją ponad sto lat, a matki przez dwadzieścia lat dbają o swoje młode, które wydają na świat tylko raz w życiu. Ptaki te co jest dość niezwykłe nawet jak na nasz świat potrafią mówić. Łzy tego stworzenia posiadają właściwość lecznicze, lecz nie tak wielkie jak u jego kuzyna.
Skrzat domowy (ang. House-elf) Klasyfikacja MM: XX Występują na cały świecie. Magiczna istota żyjąca w służbie czarodziejów. Skrzaty zazwyczaj posiadają tylko bogatsze i znaczniejsze rodziny czarodziejskie, często służą też w różnych instytucjach. Są traktowane jak niewolnicy i zarówno czarodzieje jak i same skrzaty uznają to za stan normalny. Za swą pracę nie otrzymują żadnego wynagrodzenia, a sam pomysł otrzymywania wynagrodzenia wydaje im się zły i obraźliwy. Skrzaty są bardzo oddane swoim rodzinom, muszą być bezwzględnie posłuszne swym panom. Nie ujawniają nigdy żadnych rodzinnych sekretów, a za każde nieposłuszeństwo wymierzają sobie kary. Skrzaty domowe dysponują dosyć dużą mocą magiczną, jednak ich magia różni się od magii czarodziejów. By jej użyć nie muszą mieć pozwolenia właścicieli i zazwyczaj służy im ona podczas wykonywania prac domowych. Są jednak w stanie użyć jej wbrew poleceniom swych właścicieli lub nawet przeciwko nim. Na skrzaty nie działają ludzkie ograniczenia teleportacji. Choćby dlatego skrzaty mogą teleportować się na terenie Hogwartu. Skrzaty mogą też podczas teleportacji przenosić ludzi. Skrzaty zazwyczaj ubrane są w stare, zniszczone i brudne ścierki lub chusty. Podarowanie skrzatowi dowolnego elementu stroju jest równoznaczne ze zwolnieniem go i stanowi dla skrzata hańbę.
Smoków (ang. dragon) Klasyfikacja MM: XXXXX Smoki są chyba najbardziej znanymi magicznymi stworzeniami i zarazem najtrudniejszymi do ukrycia. Samice bywają większe i bardziej agresywne od samców, poza wysoko wykwalifikowanymi i wyszkolonymi czarodziejami, nikt nie powinien się zbliżać do smoków bez względu na ich płeć. Smocza skóra, krew, serce, wątroba i rogi mają wyjątkowo silne właściwości magiczne, ale jaja smoków są zaliczane do towarów niewymienialnych klasy A.
Wyróżniamy różne rodzaje smoków:
• Ogniomiot Chiński/Leodrakon (ang. Chinese Fireball/Liondragon) – pochodzi z Chin. Pokryty jest gładką i czerwoną łuską, posiada wypukłe oczy. Jego pysk otaczają złote kolce. Kiedy się denerwuje, z nozdrzy buch mu ogień w kształcie grzyba, stąd jego nazwa. Waży od dwóch do czterech ton, samica jest większa od samca. Składa purpurowe jaja w złote cętki, będące cennym składnikiem w chińskiej magii. Te gatunek jest z natury agresywny, ale mimo to odznacza się dużą tolerancją wobec innych smoków z którymi jest gotów dzielić terytorium nawet z dwoma innymi osobnikami. Żywi się większością ssaków, jego przysmakiem są świnie i ludzie. Podczas I zadania Turnieju Trójmagicznego, ten smok został wylosowany przez Wiktora Kruma.
• Czarny Hebrydzki (ang. Hebridean Black) – pochodzi z Hebryd należących do Wielkiej Brytanii. Jest bardziej agresywny od swojego walijskiego kuzyna. Wymaga ogromnego terytorium (przynajmniej sto mil kwadratowych na jednego osobnika). Osiąga do trzydziestu stóp długości, ma szorstkie łuski, błyszczące fioletowe oczy, a wzdłuż grzbietu rząd małych ostrych jak brzytwa wyrostków kostnych. Ogon smoka hebrydzkiego zakończony jest szpikulcem, w kształcie grotu strzały, a skrzydła przypominają skrzydła ogromnego, wręcz gigantycznego nietoperza. Żywi się głównie drobną zwierzyną ale zdarza się mu porywać spore psy, a nawet bydło. Klan czarodziejów MacFusty, który od wieków zamieszkuje Hebrydy, jest tradycyjnie odpowiedzialny za opiekę nad swoimi rodzimymi smokami.
• Długoróg Rumuński (ang. Romanian Longhorn) – pochodzi z Rumunii. Ma ciemnozielone łuski i błyszczące złote rogi, na które nabija swą ofiarę aby ją upiec swym ognistym oddechem. Sproszkowane rogi są cennym składnikiem eliksirów. Ojczyzna długorogów jest obecnie największym rezerwatem smoków na świecie. Długorogi zostały poddane programowi intensywnego rozrodu, ponieważ ich liczba w ciągu ostatnich lat spadła, głównie z powodu handlu ich rogami, które są teraz sklasyfikowane jako materiały handlowe klasy B.
• Kolczasty Norweski (ang. Norwegian Ridgeback) – pochodzi z Norwegii. Jest podobny do Rogogona Węgierskiego, lecz zamiast kolców na ogonie może się pochwalić wyjątkowo wydatnymi kolcami wzdłuż grzbietu. Jest bardzo agresywny w stosunku do osobników własnego gatunku. Poluje na większość ssaków lądowych, lecz w odróżnieniu od innych ras smoków żywi się również stworzeniami wodnymi. Jaja smoka Norweskiego są czarne, a małe opanowują zdolność ziania ogniem wcześniej niż inne rasy, między pierwszym a trzecim miesiącem życia.
• Opalooki Antypodzki (ang. Antipod Opaleye) – pochodzi z Nowej Zelandii. Zdarzało się, że przybywał do Australii, gdy na jego terytorium brakowało pożywienia. Chociaż to nietypowe dla smoków, opaloki woli zamieszkiwać doliny, a nie góry. Waży od dwóch do trzech ton. Jest to najpiękniejsza rasa smoka. Posiada opalizujące perłowe łuski i lśniące, wielobarwne, bez źrenicowe oczy. Zieje jaskrawo zielonym ogniem, lecz jak na smoka rzadko zabija, jeśli nie jest głodny. Jego ulubionym pokarmem są owoce, ale znane są przypadki polowania na coś większego. Jaja tego smoka są blado-szarego koloru.
• Rogogon Węgierski (ang. Hungarian Horntail) – pochodzi z Węgier. Przypomina wielką jaszczurkę pokrytą czarnymi łuskami. Ma żółte oczy, rogi barwy wypolerowanego brązu i tak samo ubarwione kolce sterczące z długiego ogona. Rogogon zieje ogniem na wyjątkowo długą odległość (do pięćdziesięciu stóp). Jego jaja mają kolor cementu i bardzo grube skorupki. Młode rozbijają je za pomocą kolców na ogonie. Rogogony żywią się kozami, owcami i, jeśli tylko im się uda, także ludźmi.
• Spiżobrzuch Ukraiński (ang. Ukrainian Ironbelly) – pochodzi z Ukrainy. Jest to największa rasa smoków, której osobniki osiągają wagę nawet sześciu ton. Chociaż jest pękaty i wolniejszy od żmijo zęba i długoroga, spiżobrzuch ukraiński jest wyjątkowo niebezpieczny, zdolny nawet do zdruzgotania budynku, na którym wyląduje. Ma metaliczne szare łuski, oczy koloru ostrej czerwieni oraz wyjątkowo długie, ostre szpony.
•Krótkopyski Szwedzki (ang. Swedish Short-Snout) – pochodzi ze Szwecji. Zamieszkuje dzikie i niezamieszkane górskie tereny. Ma skórę koloru srebrno-niebieskiego i długie ostro zakończone rogi. Jego skóra jest wykorzystywana do produkcji ochronnych rękawic. Wydobywający się z jego nozdrzy ogień ma barwę niebieską.
• Zielony Pospolity Walijski (ang. Common Welsh Green) – pochodzi z Walii. Jest cały pokryty zieloną łuską. Składa ziemistobrązowe jaja w zielone cętki. Ryk tego smoka jest bardzo melodyjny. Jego pożywienie to głównie owce. Żyje w wysokich górach, gdzie założono smoczy rezerwat. Jest to stosunkowo łagodna rasa smoków. Jego jaja są ziemistobrązowe w zielone cętki.
• Żmijoząb Peruwiański (ang. Peruvian Vipertooth) – pochodzi z Peru. Jest najmniejszym ze smoków. Lata najszybciej ze wszystkich smoczych ras. Ma tylko piętnaście stóp długości, gładką łuskę koloru miedzi z czarnym pasem na grzbiecie. Ma krótkie nóżki i wyjątkowo jadowite kły. Żywi się również kozami i krowami.
Strzyga Klasyfikacja MM: XXXXX To żeńskie demony wywodzące się z Polski. Strzygi posiadają chude, ale umięśnione ciało, bladą cerę, zapadnięte, czerwone oczy, podwójny rząd ostrych zębów i długie pazury. Strzygi żyją w ciemnych jaskiniach, niekiedy w starych grobach. Te demony upodobały sobie krewi i mięso ludzi. Czają się na niczego nie spodziewającą się ofiarę i skaczą na nią, aby wbić w nią swe ostre zęby. Strzygi polują tylko i wyłącznie w nocy.
Szczuroszczet (ang. Murtlap) Klasyfikacja MM: XXX Stworzenia podobne do szczurów, występujące w przybrzeżnych wodach Wielkiej Brytanii. Na grzbiecie mają narośl, która przypomina morską pierścienicę. Zjedzenie marynowanej narośli zwiększa odporność na zaklęcia i uroki, lecz przedawkowanie sprawia, że jedzącemu wyrastają fioletowe włosy na uszach. Żywią się skorupiakami, nie gardzą jednak stopami tych, którzy przez nieuwagę na nie nadepną.
Szpiczak (ang. Knarl) Klasyfikacja MM: XXX Szyczypiaki występują w północnej Europie i Ameryce. Są to magiczne stworzenia bardzo podobne do zwykłego jeża. Różnią się usposobieniem. Szpiczaki są wyjątkowo podejrzliwe co do wszystkiego, co je otacza. Ich igły mają wiele magicznych właściwości. Aby odróżnić szpiczaka od jeża, należy podać stworzeniu miseczkę mleka. Jeż wypije wszystko z chęcią, natomiast szpiczak zacznie zachowywać się agresywnie – będzie myślał, że próbujemy go otruć. Na ogół jednak szpiczaki są niegroźne. Do tej pory nie zostały udomowione.
Szyszymora (ang. Banshee) Klasyfikacja MM: XXX Magiczne stworzenie, które zwiastuje śmierć swoim okropnym, przenikającym krzykiem. Ma długie, zielone włosy i odstraszającą, zieloną, trupią twarz. Nosi najczęściej bladozielone, długie suknie z kapturem zasłaniającym dużą część twarzy. Niekiedy nie pojawia się materialnie, a jedynie wydaje dźwięki przyprawiające o dreszcze.
Ś
Śmierciotula (ang. Lethifold) Klasyfikacja MM: XXXXX Rzadko spotykane stworzenia, żyjące tylko w tropikalnym klimacie. Z wyglądu przypominają czarną pelerynę grubości około pół cala, a nocą sunie po ziemi. Jedynym znanym czarodziejom zaklęciem odpędzającym śmierciotulę jest Patronus. Nie da się ustalić liczby ofiar śmierciotuli, gdyż atakuje śpiących czarodziejów i spożywa swą ofiarę w jej własnym łóżku. Nie pozostawia po sobie ani swoim posiłku żadnych śladów. Z racji tego, że atakowani są śpiący – nie są w stanie rzucić odpowiedniego zaklęcia.
Świergotnik (ang. Fwooper) Klasyfikacja MM: XXX Afrykańskie ptaki o wyjątkowo jaskrawym upierzeniu; spotyka się pomarańczowe, różowe, żółte oraz cytrynowo-zielone. Ptaki te są od dawna dostarczycielami luksusowych piór. Składają przepiękne, nakrapiane jajka. Ich śpiew, z początku miły dla ucha – po pewnym czasie sprawia, że słuchający zaczyna świrować. Z tego też powodu, na sprzedawane świergotniki rzuca się zaklęcie uciszające i należy je co miesiąc odnawiać. Na ich posiadanie potrzebna jest licencja, bo wymagają specjalnej opieki.
T
Tebo Klasyfikacja MM: XXXX Guźce popielatowego koloru, żyjące w Zairze i Kongo. Mogą stawać się niewidzialne, co sprawia, że bardzo trudno przed nimi uciec czy go złapać. Są nadzwyczaj niebezpieczne. Ich skóra jest wysoko ceniona surowcem na ubrania i ochraniacze.
Toksyczek (ang. Streller) Klasyfikacja MM: XXX Naturalnym środowiskiem tych ślimaków jest kilka afrykańskich krajów, lecz z powodzeniem hodują je czarodzieje z Europy, Azji, Ameryki Północnej i Południowej. Olbrzymie ślimaki, ciągle zmieniające swą barwę. Pełznąc, pozostawiają za sobą ścieżki silnie jadowitego śluzu, który wysusza i wypala całą roślinność, po której przeszły. Niektórzy trzymają je jako zwierzęcia domowe, jeśli bawi niektórych ich nieustanne zmienianie barwy, a jad ich jest jednym z nielicznych środków zabijającym chrobotki.
Topek (ang. Imp) Klasyfikacja MM: XX Stworzenia te spotyka się w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Często mylone z chochlikami, lecz w przeciwieństwie do chochlika – topek nie potrafi latać i ma jaskrawe ubarwienie. Lubi tereny bagniste i wilgotne, często można go spotkać nad brzegami rzek i jezior, gdzie podstawia nogę i popycha przechodzącym ludziom. Żywi się małymi owadami, a rozmnaża się podobnie jak elfy, z taką różnicą, że nie przędzie kokonów. Młode wykluwają się z jaj w pełni uformowane mające nie więcej niż cal.
Troll Klasyfikacja MM: XXXX Trolle pochodzą z Skandynawii, ale obecnie można je spotkać w Wielkiej Brytanii, Irlandii i innych częściach północnej Europy. Duże stworzenia o wzroście dochodzącym do dwunastu stóp i wadze powyżej tony. Trolle są prymitywne i bardzo silne co czyni je niebezpiecznymi i nieobliczalnymi. Mają raczej humanoidalny kształt, wielki korpus przypominający głaz, krótkie, grube nogi i długie ręce. Na nieproporcjonalnie małej głowie znajdują się odstające uszy. Trolle porozumiewają się ze sobą pomrukami, które można uznać za rodzaj prymitywnego języka. Zdarzały się jednak przypadki że trolle potrafiły zrozumieć ludzką mowę, a te inteligentniejsze wypowiedzieć kilka słów. Niektóre nawet są przyuczane do stróżowania. Trolle żywią się surowym mięsem i nie są wybredne, zjadają zarówno zwierzęta jak i ludzi.
Są trzy gatunki trolli:
• górskie – największe i najbardziej niebezpieczne, łyse o szarej skórze. • leśne – bladozielone, czasem porośnięte rzadkimi brązowymi lub zielonymi włoskami. • rzeczne – sine, często pokryte kudłatym futrem. Ten gatunek trolla posiada również małe różki na głowie.
Trójgłowy pies (ang. Three-Headed Dog) Klasyfikacja MM:XXXX Te stworzenia pochodzą z Grecji. Ogromny pies posiadające trzy głowy. Najsłynniejszy z nich jest znany w mitologii greckiej jako Cerber.
Tryton (ang. Merpeople) Klasyfikacja MM: XXXX - Ministerstwo Magii uznało że trytony powinny mieć taką klasyfikację, nie ze względu na niebezpieczeństwo, lecz dlatego że powinno się je traktować z wyjątkowym szacunkiem
Występują na całym świecie, ich wygląd jest równie zróżnicowany jak w przypadku ludzi. Zwane również syrenami, nereidami lub wodnikami, podobnie jak centaury odmówiły statusu istot, woląc pozostać zwierzętami. Ich zwyczaje są równie mało znane co zwyczaje centaurów. Posługują się dziwnym językiem, który w wodzie brzmi jak ludzka mowa, natomiast na powierzchni jest to nieprzyjemny skrzekot. Czarodzieje którzy poznali język trytonów, mówią o dobrze zorganizowanych społecznościach różnej wielkości oraz o zaawansowanych konstrukcyjnie siedzibach w których mieszkają.
Trzminorek (ang. Glumbumble) Klasyfikacja MM: XXX Szare, włochate owady latające występujące w północnej Europie. Wytwarzają syrop wywołujący melancholię. Używane jako antidotum na histerię spowodowaną zjedzeniem liści rapuśtnika. Gnieżdżą się w ciemnych i zacisznych miejscach. Żywią się głównie pokrzywami.
W
Wampiry Klasyfikacja MM: XXXX Są to ludzie przemieniający się w wampira. Podobnie jak wilkołaki lubią mieszkać w swoich własnych krainach. Wampiry gryzą małe zwierzęta lub ludzi, którzy rzeczywiście sobie na to zasłużyli. Można zostać wampirem przez ukąszenie lub się nim urodzić. Lestaci czyli ci, których ukąszono w każdą noc wychodzą i kąsają mnóstwo ludzi. Lestaci są o wiele bardziej brutalni. Słabsi ukąszeni umierają, a mocni stają się wampirami. Przemiana może trwać latami. Główną zamianą w wyglądzie są kły. Mają też inne oczy. Ich wrodzone talenty to posługiwanie się mieczem i przemiany w zwierzęta. Najczęściej są to ptaki. Przeciętnie wampiry żyją 120 lat.
Wąż morski (ang. Sea serpent) Klasyfikacja MM: XXX Węże morskie występują w Atlantyku, Pacyfiku i Morzu Śródziemnym. Chociaż wyglądają naprawdę groźnie, nigdy żaden wąż morski nie zabił człowieka. Jeśli oczywiście nie liczyć histerycznych opowieści mugoli o strasznym zachowaniu tychże zwierząt. Osiągają nawet 100 stóp długości (dwa razy dłuższe od najdłuższych bazyliszków) mają końską głowę oraz ciało węża, którego pętle wystają ponad wodę.
Widłowąż (ang. Runespoor) Klasyfikacja MM: XXXX Widłowęże pochodzą z Burkina Faso (małego afrykańskiego kraju). Trójgłowy wąż o długości ok. sześć, osiem stóp. Są pomarańczowego koloru w czarne pasy, przez co łatwo go zauważyć i właśnie dlatego Ministerstwo Magii z Burkina Faso przeznaczyło część lasów, wyłącznie do ich dyspozycji. Mimo że nie należą do agresywnych zwierząt, były swego czasu bardzo popularne wśród czarnoksiężników ze względu na swój imponujący i budzący respekt wygląd. Składają jaja otworem gębowym i są to jedyne znane stworzenia magiczne, zachowujące się w ten sposób. Jaja są bardzo cenne, bowiem używa się ich do eliksirów poprawiających sprawność umysłową. Handel jajami i dorosłymi osobnikami tego stworzenia wręcz kwitnie na czarnym rynku, już od kilku wieków.
Wila (ang. Veela) Klasyfikacja MM: XXX Kobieta, a właściwie widmo kobiety, która hipnotyzuje wielu mężczyzn. Wile zasiedlają lasy, jeziora, góry i obłoki. Potrafią dowolnie zmieniać postać. W formie zwierzęcej mogą ukazać się jako łabędzie, konie, sokoły, węże albo wilki, najbardziej jednak kuszące i niebezpieczne są pod postacią pięknych młodych kobiet o długich, spływających na ramiona włosach, ubranych w mgliste szaty i pląsających w blasku księżyca. Młodzi mężczyźni, którzy ulegną ich urokowi, zupełnie tracą rozum – są otępiali, często zapominają jeść, pić lub spać. Jeśli ktoś będzie miał pecha i napotka tańczące wile, będzie musiał przyłączyć się do nich i tańczyć, dopóki nie padnie z wykończenia. Ten kto wkroczy w elfi krąg koło wydeptanej trawy, w którym zabawiały się wile, ten już nigdy nie zazna szczęścia. Choć wile potrafią być dobre dla ludzi i dzielić się swoją wiedzą medyczną i profetyczną, są to dość gwałtowne niewiasty. Nie znoszą, kiedy się je okłamuje albo oszukuje, i potrafią zsyłać okropne kary, szczególnie na tych, którzy nie dotrzymają obietnicy. Wile podobno łączyły się z ludźmi, statkowały i wychowywały dzieci, najwyraźniej bez szkody dla własnego gatunku. Włos wili jest wykorzystywany, jako jeden z składników do wytwarzania różdżek.
Wilkołak (ang. Werewolf) Klasyfikacja MM: XXXXX – Oczywiście ta klasyfikacja dotyczy wilkołaka w jego zmienionej formie. Jeśli nie ma pełni księżyca, wilkołaki są równie niegroźne, co inni ludzie.
Wilkołaki są spotykane obecnie na całym świecie, chociaż podejrzewa się, że wywodzą się z północnej Europy. Ludzie zmieniający się w wilka, a w zasadzie stworzenie bardzo do niego podobne. Wilkołaka od wilka odróżnia kilka cech, takich jak dłuższy pysk i gęstsza sierść. Po przemianie nie są w stanie się kontrolować. Wilkołakiem staje się, po ugryzieniu innego wilkołaka, jednak wilkołactwo niekoniecznie musi przenosić się na dzieci wilkołaków. Nie wynaleziono, niestety, do tej pory żadnego lekarstwa powstrzymującego przemiany, choć ostatnie odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły jej najgorsze objawy. Wywar tojadowy pomaga tylko, żeby po przemianie mieć "czysty umysł", żeby nikogo nie zaatakować. Przemiana w wilkołaka następuje przy pełni księżyca. Najczęściej normalny, zdrowy na umyśle czarodziej lub mugol zmienia się w krwiożerczą bestię. Jest to jedno z nielicznych stworzeń, które ciągnie do ludzi, bowiem jest to ich ulubiona zdobycz.
Wozak (ang. Jarvey) Klasyfikacja MM: XXX Wozaki spotyka się w całej Wielkiej Brytanii, Irlandii i Ameryce Północnej. Przypominają przerośnięte fretki, ale w przeciwieństwie do nich potrafią mówić. Nie da się przeprowadzić prawdziwej rozmowy z wozakami, ponieważ ograniczają do krótkich i zazwyczaj obraźliwych zdań, które wypowiadają prawie bez przerwy. Wozaki mieszkają zazwyczaj pod ziemią. Żywią się gnomami, kretami, szczurami i myszami polnymi.
Wsiąkiewka (ang. Moke) Klasyfikacja MM: XXX Wsiąkiewki spotyka się w całej Wielkiej Brytanii oraz Irlandii. Srebrno-zielone jaszczurki, o wielkości ciała osiągającej do dziesięć cali. Ich szczególną zdolnością jest szybkie zmniejszenie się, przez co nigdy nie zostały zauważone przez mugoli. Skóra jest wysoko ceniona przez czarodziejów. Wytwarza się z niej magiczne sakiewki i portfele, a ten materiał reaguje tak samo na zbliżanie się obcego jak sama jaszczurka; dlatego złodziejom bardzo trudno jest znaleźć sakiewki ze skóry wsiąkiewki.
Wodnik Kappa Klasyfikacja MM: XXXX Japońskie demony wodne. Zamieszkują leśne sadzawki i rzeki. Często porównuje się je do małp, które zamiast futra mają rybie łuski, a na czubku głowy lejek pełen wody. Wodniki kappa żywią się ludzką krwią, ale można je powstrzymać przed atakiem, rzucając im ogórek z wyrytym na nim imieniem niedoszłej ofiary. Czarodziej który spotka kappę, musi spowodować, aby ukłonił się, wtedy woda z lejka wyleje się, a kappa całkowicie utraci moc.
Y
Yeti Klasyfikacja MM: XXXX Pochodzą z Tybetu. Podejrzewa się, że są spokrewnieni z trollem, lecz nikomu nie udało się zbliżyć do nich na tyle, żeby przeprowadzić dokładniejsze badania. Osiągają nawet piętnaście stóp wzrostu i całe ich ciała są porośnięte, gęstymi, śnieżnobiałymi włosami. Pożerają wszystko co stanie im na drodze, ale ponieważ boją się ognia, przez co mogą być odparte przez wprawnych czarodziejów.
Z
Znikacz (ang. Snidget) Klasyfikacja MM: XXXX- Ministerstwo Magii nadało taką klasyfikację dla tego stworzenia, ponieważ są wysokie kary za złapanie, bądź skrzywdzenie tego zwierzęcia.
Kolonie złotych znikaczy żyją na całym świecie. Bardzo rzadkie ptaki chronione. Są złotego koloru. Okrąglutkie o bardzo długich i wąskich dziobach, oraz błyszczących jak kamienie szlachetne oczach. Ptaszki te potrafią bardzo szybko latać, a dzięki obrotowym stawom skrzydełek, zmieniają tor lotu niemal niezauważalnie. Pióra i oczy znikaczy są wysoko cenione, onegdaj groziło mu wyginięcie z powodu nadmiernych polowań na niego. Na szczęście zauważono w porę ten nagły załam w populacji ptaszków, i teraz najważniejszym krokiem było zastąpienie znikacza złotym zniczem, czego dokonał Bowman Wright.
Zwodnik (ang. Hinkypunk) Klasyfikacja MM: XXX Jednonogi demon bagienny. Są niewielkich rozmiarów. Pokrycie ich ciał nasuwa skojarzenie z dymem, jest zwinne i wiotkie. Posiadają zwisające z rąk małe lampki. Blado niebieskie światło, jakie się z niej wydobywa, sprowadza wędrowców na leśne trzęsawiska, gdzie giną z rąk zwodników.
Ż
Żabert (ang. Clabbert) Klasyfikacja MM: XX Wywodzi się z południa Stanów Zjednoczonych, ale teraz można je spotkać na całym świecie. Stworzenie nadrzewne. Z wyglądu przypomina krzyżówkę małpy z żabą. Żabetry nie posiadają włosów, a ich gładką zieloną skórę pokrywają cętki. Palce u rąk i nóg spięte są błoną pławną, a ręce i nogi bardzo długie i giętkie aby mógł się swobodnie poruszać wśród gałęzi ze zwinnością co najmniej orangutana. Na głowie ma krótkie rogi. Jego szerokie usta sprawiają wrażenie jakby cały czas się uśmiechał. Przy tym "uśmiechu" Żabert ukazuje swe ostre jak brzytwy zęby. Żywi się on głównie małymi jaszczurkami i ptakami. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest bąbel rosnący pośrodku czoła. Gdy Żabert wyczuje niebezpieczeństwo bąbel przybiera szkarłatną barwę. Kiedyś amerykańscy czarodzieje trzymali Żaberty w ogródkach aby te ostrzegały ich przed nadchodzącymi mugolami.
Żądlibąk (ang. Billywig) Klasyfikacja MM: XXX Mały owad pochodzący z Australii. Jest wyjątkowo trudny do schwytania. Wysuszone żądła żądlibąków są wykorzystywane jako składniki niektórych eliksirów. Ma około pól cala długości i jest koloru szafirowego. Lata z tak dużą prędkością, że mugole bardzo rzadko go zauważają, a i samym czarodziejom sprawia to pewne trudności. Nietrudno go im jednak znaleźć, gdy zostaną użądleni. Żądlibąk ma skrzydła na czubku głowy, macha nimi bardzo szybko. Sprawia, że podczas lotu kręci się wokół własnej osi. U dołu jego ciała znajduje się długie, cienkie żądło. Użądlenie najpierw wywołuje zawroty głowy, a chwilę potem – lewitację. Młodzi czarodzieje i czarodziejki łapią żądlibąki, aby cieszyć się ich skutkami ubocznymi. Zbyt częste użądlenia mogą sprawić, że ofiara będzie się unosić nad ziemią nawet kilka dni. W przypadku silnej reakcji alergicznej – może dojść do stałej lewitacji. Krążą plotki, że są używane do produkcji tak lubianych przez młode pokolenie musów-świstusów.
Żmijoptak (ang. Occamy) Klasyfikacja MM: XXXX Spotykane są na Dalekim Wschodzie i w Indiach. Upierzone i uskrzydlone dwunogie ptaki o wężowatym ciele, mogące osiągnąć nawet piętnaście stóp długości. Żywią się głównie szczurami i ptakami, lecz zdarzało się, że porywały małpy. Są agresywne wobec wszystkich, którzy chcą się do nich zbliżyć szczególnie kiedy bronią swoich jaj, których skorupki zrobione są z najczystszego i najdelikatniejszego srebra, co przyciąga uwagę chciwych czarodziejów.
